Coach Carter, Προπονητής ζωής

Η ταινία είχε να μας δώσει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα για την μελλοντική μας ζωή. Ο νέος κόουτς του μπάσκετ, Κάρτερ, επέμενε στο να βγάζουν τα παιδιά πρώτα καλούς βαθμούς στο σχολείο και να μορφωθούν σωστά και έπειτα να ασχοληθούν με το μπάσκετ, καθώς ήταν η αιτία που τους αποσπούσε από τα μαθήματα και τους άρεσε πάρα πολύ να ασχολούνται με αυτό. Προσπάθησε να τους προειδοποιήσει και να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι κάποια στιγμή η καριέρα τους θα τελειώσει και θα πρέπει να έχουν και μια δεύτερη ασχολία-δουλειά η όποια θα τους βοηθήσει να διατηρήσουν τους εαυτούς τους και να έχουν μια καλή ζωή. Το πιο σημαντικό όμως θεωρούσε πως ήταν να καλλιεργήσουν το μυαλό τους και να ανοίξουν τον πνευματικό τους ορίζοντα, ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν στην κοινωνία, να παίρνουν σωστές αποφάσεις, να μπορούν να συζητήσουν για διάφορα θέματα της καθημερινότητας και να έχουν την δική τους άποψη χωρίς να τους επηρεάζουν οι έξω παράγοντες, πράγμα με το οποίο συμφωνώ κι εγώ και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που μου άρεσε πολύ η ταινία.

Βασιλική Μυρωνίδη, Γ4

Η σημερινή ταινία ήταν αθλητικού περιεχομένου, αφού μας παρουσίασε μία ομάδα καλαθοσφαίρισης. Η ταινία αρχίζει συστήνοντάς μας τον νέο προπονητή της ομάδας, ο οποίος είχε υψηλές προσδοκίες για τους νεαρούς. Προτεραιότητά του η πειθαρχία και η συμμόρφωση των μαθητών και φυσικά η μόρφωση και η επίδοση τους στο σχολείο. Πετυχαίνει έναν-έναν τους στόχους του με τις ποινές που επιβάλλει στους μαθητές του. Ένας εξαίρετος προπονητής που δίδαξε στους μαθητές του καλούς τρόπους συμπεριφοράς αντίθεση με την παλιά απρεπή συμπεριφορά τους. Δυστυχώς, ο τελικός στόχος της ομάδας, δεν πραγματοποιήθηκε αφού ηττήθηκε από την αντίπαλη ομάδα. Γεγονός που δεν φαίνεται να συγκίνησε τον προπονητή, ο οποίος ήταν περήφανος για όλα όσα κατάφεραν! Μαζί! Ενωμένοι!  Ομολογώ πως δεν μου άρεσε και τόσο η ταινία, διότι είχαμε παρακολουθήσει μία παρόμοια με επίσης παρόμοιο θέμα αν και κάθε ταινία έχει το δικό της μοναδικό μήνυμα, όπως και η συγκεκριμένη!

Μεχμέτ Σουμόν, Γ5

Η ταινία που παρακολουθήσαμε την περασμένη Κυριακή ήταν τελείως βαρετή. Η πλοκή ήταν προβλέψιμη, δεν είχε καθόλου εντάσεις, δε ζούσες την αγωνία των ηρώων. Το σενάριο για το θέμα και η σκηνοθεσία ήταν καλή και ταίριαζε με το θέμα. Τα μόνα θετικά στοιχεία της ταινίας ήταν αυτά, αλλά δεν την έσωζαν. Επίσης όταν έχανες το ενδιαφέρον σου, δεν το ξανακέντριζε και όταν νόμιζες ότι αυτό κάπως διορθώθηκε , απογοητευόσουν.

Ραφηλία Καραδήμου, Γ2