Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και των διακρίσεων

Η 21η Μάρτη είναι μέρα σταθμός για το αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα και τον κόσμο. Η μέρα αυτή θυμίζει την 21η Μάρτη 1960, όταν 70 μαύροι φοιτητές, που διαδήλωναν ειρηνικά μαζί με χιλιάδες άλλους διαδηλωτές κατά των ρατσιστικών νόμων του απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής, έχασαν τη ζωή τους από εν ψυχρώ πυροβολισμούς της Νοτιοαφρικανικής αστυνομίας. Μετά από έξι χρόνια, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, εκπαιδευτικοί και μαθητές διοργανώνουν σήμερα εκδηλώσεις κατά του ρατσισμού σε εκατοντάδες σχολεία σε όλη τη χώρα. Η ΟΛΜΕ έχει ζητήσει από το υπ. Παιδείας να αφιερωθούν δύο διδακτικές ώρες σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις και συζητήσεις.
Στα παάίσια του γιορτασμού της Ημέρας κατά του Ρατσισμού παρακολουθήσαμε στο σχολείο την ταινία Crash και ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά. Προβληματιστηκαμε πραγματικά βλέποντας πως ο ρατσισμός δημιουργείται από μια σειρά στερεότυπων απόψεων και ιδεών και δεν περιορίζεται μόνο ανάμεσα σε δυο διαφορετικά έθνη, αλλά εκτείνεται συχνά και στα μέλη της ίδιας εθνότητας.
Το σημαντικό όμως που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι ρατσιστής γίνεσαι και δε γεννιέσαι. Γίνεσαι από το καθημερινό βομβαρδισμό με μηνύματα και στερεότυπα τα οποία εκμεταλλεύονται το φόβο του μέσου ανθρώπου για το διαφορετικό.
Αισιόδοξο μήνυμα της μέρας είναι η δήλωση μιας μαθήτριας
..Άλλαξα γνώμη για όσα πίστευα μέχρι σήμερα για τους ξένους.... και παρατήρηση δική μας ότι η δύναμη της Τέχνης είναι να αλλάζει τη ματιά του ανθρώπου.





2 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μακάρι να έτυχε ανταπόκρισης το κάλεσμα της ΟΛΜΕ, να γίναν συζητήσεις στα σχολεία, να υπήρξε ενημέρωση, διάλογος, προβληματισμός.
Τα αυτονόητα (ανθρώπινα δικαιώματα) δεν είναι καθόλου έτσι. Θέλει "δουλειά πολλή".
Ωραία ανάρτηση, συμμαθητές και συνάδελφοι.

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Ευχαριστούμε συνάδελφε.Κάνουμε ό,τι μπορούμε και εδώ στην παραμεθόριο, όπου οι ευκαιρίες των παιδιών να δουν κι άλλα πράγματα είναι απίστευτα λίγες...Και η καχυποψία για ό,τι γίνεται περισσεύει.