Αν ακούγαμε τα παιδιά μας...

(Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της εφημερίδας Σταθμός (17/3/2010) που αφορούσε το ιστολόγιο μας και τη Λέσχη Ανάγνωσης. Ευχαριστούμε τους υπεύθυνους της εφημερίδας κ. Γιώργο Γιαουρδήμο και κ. Άννα Αυγούλη για τη φιλοξενία!)

Συζήτηση με μαθητές και μαθήτριες του Γ2 και Γ4 του 1ου Γυμνασίου Κω

Η πρώτη «επαφή» μας με τους μαθητές και τις μαθήτριες της Γ2 και της Γ4 τάξης του 1ου Γυμνασίου Κω, έγινε μέσα από το ιστολόγιό τους «Ανάμεσα στους τοίχους» (anamesastoustoixous.blogspot.com) που δημιούργησαν τον περασμένο Οκτώβριο με πρωτοβουλία και παρότρυνση της φιλολόγου τους Παναγιώτας Κεφαλά.
Η ουσιαστική όμως γνωριμία μας, έγινε την περασμένη εβδομάδα όταν, αποδεχόμενοι την πρόσκλησή μας, επισκέφθηκαν την εφημερίδα μας, συνοδευόμενα από την κα Κεφαλά.
Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά της ώρας, ο πάγος έσπασε και η κουβέντα κύλησε σαν νεράκι. Λες και γνωριζόμασταν χρόνια…, λες και δεν υπήρχε το χάσμα της ηλικίας, λες και η συνομιλία έγινε με «ψαγμένους» και προβληματισμένους από την επικρατούσα στην εκπαίδευση κατάσταση, ενήλικες.
Κι όμως, πρόκειται για 15χρονα «παιδιά», για τα δικά μας παιδιά, που ψάχνουν να βρουν το δρόμο τους μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα που ομολογουμένως τους προσφέρουμε… απλόχερα!!!
Πριν προχωρήσουμε στην κουβέντα που κάναμε και στις απόψεις που κατέθεσαν, θέλουμε να επισημάνουμε κάτι που διαπιστώσαμε, το οποίο θεωρούμε πολύ σημαντικό. Την επικοινωνία των μαθητών με την καθηγήτριά τους. Τον αλληλοσεβασμό, την αλληλοκατανόηση, την αλήθεια των λόγων, την ειλικρίνεια, αλλά και τη διάκριση των «ρόλων».
Κάτι που πολλοί το αναζητούν εναγωνίως, στο Γ2 και το Γ4 το έχουν ανακαλύψει!! Εκ των προτέρων, τους ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και τους συγχαίρουμε μέσα από την καρδιά μας γι’ αυτό που έχουν ήδη κατακτήσει, παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Τον αυτοσεβασμό τους.

Π. Κεφαλά: «Δεν κάναμε το blog και τη λέσχη ανάγνωσης για τους άριστους»
Η δημιουργία του blog «γεννήθηκε» πέρσι, από μία ιδέα της κας Κεφαλά, την οποία συζήτησε με τη συνάδελφό της και υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης της τάξης Ελένη Κρικέλη, «για να φαίνεται η δουλειά των παιδιών» όπως τόνισε. Αναλαμβάνοντας φέτος τα ίδια παιδιά, το έβαλε σε εφαρμογή, με το σκεπτικό, «κάθε φορά που έχουμε μία εργασία αξιόλογη που πρέπει να την δει ο κόσμος, να την ανεβάζουμε. Σκεφτήκαμε ένα όνομα, το φτιάξαμε και ιδού τ’ αποτελέσματα».
Το blog, μετά από «διαβούλευση» μεταξύ καθηγήτριας και μαθητών, φιλοξενεί εργασίες, απόψεις, ποιήματα, σκίτσα, άρθρα, τραγούδια και θέματα επικαιρότητας.
«Είναι θετικό ή αρνητικό να έχει ένας δάσκαλος – καθηγητής τα ίδια παιδιά για περισσότερα από ένα χρόνο;» η ερώτηση στην κα Κεφαλά.
«Νομίζω ότι είναι και θετικό και αρνητικό. Το θετικό είναι ότι, ξέρεις τι έχεις κάνει μαζί τους, πόσο και πού έχεις προχωρήσει, ποια είναι τα προβλήματα και δουλεύεις καλύτερα μέσα στην τάξη. Το αρνητικό είναι ότι, παραγνωρίζεσαι… Πάντως, είναι θετικό να βλέπουν πολλούς καθηγητές μέσα στην τάξη» η απάντησή της.
Η Λέσχη Ανάγνωσης στήθηκε από κοινού με την κα Κρικέλη για τα παιδιά της Γ Γυμνασίου, υπάρχει ανταπόκριση και οι δύο καθηγήτριες είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένες. Τα μέλη της Λέσχης συναντιούνται περίπου μία φορά το μήνα και συζητούν επί του βιβλίου που ήδη έχουν διαβάσει. Η επιλογή των βιβλίων, τα οποία είναι κυρίως εφηβικά - κοινωνικά, γίνεται μετά από μεταξύ τους συζήτηση, όπου, τις περισσότερες φορές, υπερισχύει η γνώμη των παιδιών…
Μάλιστα, ο συγγραφέας του τελευταίου τους βιβλίου «Στη διαπασών» Βασίλης Παπαθεοδώρου, θα επισκεφθεί το σχολείο στις 15 Απριλίου.
«Τα παιδιά που συμμετέχουν στη λέσχη ανάγνωσης και στο blog, δεν είναι όλοι αυτό που λέμε «καλοί μαθητές». Είναι καλού επιπέδου, αλλά όχι άριστοι. Δεν παίζει ρόλο η βαθμολογία τους, αλλά η αγάπη τους για το διάβασμα. Και οι δύο προσπάθειες, δεν έχουν γίνει για τους άριστους» κατέληξε η κα Κεφαλά.

Η συζήτηση με τα παιδιά
Οι μαθητές και οι μαθήτριες που μίλησαν μαζί μου, ήταν οι: Κατιάνα Λιοδάκη,
Μπουρλής Γιάννης, Δανάη Καπέκα, Νόμπιλε Μιράντα, Θωμαΐδα Βοναπάρτη, Αντωνία Πασσανικολάκη, Βιολέτα Μπάλλα, Στέλλα Παπαθωμά, Φιλίτσα Παντελίδη, Μαρία Μπαϊρακτάρη και Αργύρης Κλάδης.





1) Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να συμμετέχεις στη Λέσχη Ανάγνωσης;


Αντωνία Πασσανικολάκη:
Το διάβασμα βιβλίων, με βοηθάει στο να διευρύνω τους ορίζοντές μου, να αποκτήσω περισσότερες γνώσεις, να μάθω πράγματα και για άλλους πολιτισμούς εκτός από το δικό μας.
Μιράντα Νόμπιλε:
Μου αρέσει η «λέσχη ανάγνωσης», γιατί τα πήγαμε πολύ καλά με την κα Κεφαλά. Από την πρώτη ημέρα που μπήκε μέσα στην τάξη, έχει μία άλλη στάση απέναντί μας και νομίζω ότι, θα πρέπει να δένεις με τα άτομα που συνεργάζεσαι για να βγει αυτό το θετικό αποτέλεσμα.
Δανάη Καπέκα:
Από πάντα διάβαζα εξωσχολικά βιβλία, αλλά τώρα με τη «λέσχη», μου αρέσει ακόμη περισσότερο, γιατί συζητάμε και καταλαβαίνουμε πιο πολλά πράγματα για την υπόθεση του βιβλίου. Έχουμε δέσει σαν ομάδα.
Γιάννης Μπουρλής:
Μπήκα στη «λέσχη» για την εμπειρία και γιατί μόνος μου δεν διάβαζα βιβλία. Αυτή ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία να ενταχθώ στη διαδικασία να διαβάζω.
Μαρία Μπαϊρακτάρη:
Από μικρή ήμουνα βιβλιοφάγος. Έτσι, μου άρεσε πάρα πολύ που μπήκα στη «λέσχη ανάγνωσης». Αυτό που μου αρέσει όμως περισσότερο είναι ότι, οι απορίες και τα ερωτήματα που σου δημιουργούνται όταν διαβάσεις ένα βιβλίο, μπορείς να τα συζητήσεις και να ακούσεις άλλες απόψεις.
Φιλίτσα Παντελίδη:
Μου αρέσει που ανταλλάσσουμε απόψεις και που συζητάμε.
Στέλλα Παπαθωμά:
Παλιά, έπαιρνα κανένα βιβλία να διαβάσω, αλλά δεν ήξερα ποια ταίριαζαν στην ηλικία μου. Τώρα όμως στη «λέσχη», με τη βοήθεια της κας Κεφαλά και της κας Κρικέλη που τα έχουν μελετήσει, ξέρω και μου αρέσει.
Βιολέτα Μπάλλα:
Είμαι η εξαίρεση, γιατί δεν πάω στη «λέσχη ανάγνωσης». Δεν το είχα δοκιμάσει γιατί βαριέμαι. Έχω αρχίσει να διαβάζω, αλλά δεν ξέρω γιατί βαριέμαι εύκολα.
(Να σημειώσουμε ότι, μπορεί η Βιολέτα να βαριέται να διαβάσει βιβλία, αλλά «ψάχνεται» διαφορετικά. Της αρέσει να γράφει και ήδη έχει έτοιμο ένα άρθρο για τον ρατσισμό, το οποίο έχει ανεβάσει στο blog της τάξης της. «Με ενθουσίασε το γράψιμό της. Για παιδί της ηλικίας της, με ενθουσίασε» μας είπε η κα Κεφαλά. Η ίδια είπε ότι, θα της άρεσε να γίνει δημοσιογράφος. Της το ευχόμαστε ολόψυχα).
Κατιάνα Λιοδάκη:
Στο σπίτι μου διαβάζουν πάρα πολύ. Ειδικά η μητέρα μου έχει διαβάσει πάρα πολλά βιβλία και ο πατέρας μου κυρίως βιβλία που έχουν σχέση με το επάγγελμά του. Αρχικά, δεν ήθελα να συμμετέχω στη «λέσχη», αλλά με έπεισε η κα Κεφαλά και δεν το μετάνιωσα που μπήκα. Τελικά, μου αρέσει πάρα πολύ.
Αργύρης Κλάδης:
Η μάνα μου επέμενε να μπω στη «λέσχη». Τώρα είμαι μέσα και μπορώ να πω ότι, περνάμε ευχάριστα.


2) Τα σχολικά βιβλία σε σχέση με τα εξωσχολικά, είναι βαρετά ή όχι;

Αντωνία Πασσανικολάκη:
Είναι πολύ βαρετά.
Μιράντα Νόμπιλε:
Υπάρχουν βιβλία που μου αρέσουν και άλλα που δεν μου αρέσουν καθόλου. Μ’ αρέσουν τα «κείμενα», η «Ελένη» του Ευριπίδη, η ιστορία και δεν μ’ αρέσουν τα μαθηματικά και η φυσική.
Δανάη Καπέκα:
Τα σχολικά βιβλία δεν μου αρέσουν καθόλου. Ενώ τα «κείμενα» μου αρέσουν σαν μάθημα, το βιβλίο είναι πολύ χάλια, δεν έχει ούτε ένα καλό κείμενο. Μου αρέσει και η ιστορία.
Γιάννης Μπουρλής:
Ούτε εμένα μου αρέσουν τα σχολικά βιβλία. Αλλά πιστεύω ότι, αυτά τα βιβλία δεν είναι για να σου αρέσουν, αλλά για να μάθεις. Δεν τα επιλέγεις κιόλας… Μου αρέσει όμως, πολύ η ιστορία.
Μαρία Μπαϊρακτάρη:
Από τα σχολικά βιβλία, δεν μου αρέσουν αυτά της «γλώσσας» και των «κειμένων», γιατί είναι αποσπάσματα μιας ιστορίας και σου μένουν απορίες. Δεν είναι ολοκληρωμένα.
Φιλίτσα Παντελίδη:
Τα σχολικά βιβλία δεν μου πολυαρέσουν.
Στέλλα Παπαθωμά:
Δεν μου αρέσουν καθόλου τα σχολικά βιβλία, ειδικά της «γλώσσας» που τα θέματα είναι σκορπισμένα και δεν μπορείς να καταλάβεις τι πρέπει να διαβάσεις. Ούτε τα μαθηματικά μου αρέσουν.
Βιολέτα Μπάλλα:
Φέτος μου αρέσει η ιστορία όπως μας την κάνει η κα Κεφαλά, γιατί μας λέει τα γεγονότα σαν παραμύθι. Αν ήταν από το βιβλίο, πολύ λίγοι θα διαβάζαμε, δεν θα μας ενδιέφερε, γιατί δεν θα την καταλαβαίναμε. Σχετικά με τα υπόλοιπα βιβλία, δεν είναι σωστά διατυπωμένα. Εάν τα διαβάσεις μόνος σου και δεν στα εξηγήσει κάποιος, δεν τα καταλαβαίνεις.
Κατιάνα Λιοδάκη:
Είναι βαρετά. Πιστεύω ότι, δεν έχουν συνταχθεί σωστά και είναι μπερδεμένα και δυσκολονόητα.
Αργύρης Κλάδης:
Γενικά, δεν μου αρέσουν τα βιβλία, ούτε τα σχολικά, ούτε τα εξωσχολικά. Το διάβασμα δεν είναι ωραίο.



3) Πώς σας «γεννήθηκε» η αγάπη για τα βιβλία;

Μαρία Μπαϊρακτάρη:
Η μαμά μου όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, είναι πάντα με ένα βιβλίο. Δίπλα στο τζάκι – που είναι η γωνιά της – κάθεται και διαβάζει. Ακόμη και στην παραλία που πηγαίνουμε, διαβάζει. Είναι ένα χαρακτηριστικό της. Θυμάμαι από μικρή να έχει μία βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία, τα οποία διαβάζω
Φιλίτσα Παντελίδη:
Και η δική μου η μαμά διάβαζε βιβλία και τα τελείωνε μέσα σε δυο τρεις ημέρες. Αυτό που άρεσε. Ήταν ένα παράδειγμα για μένα και από εκεί ξεκίνησα να διαβάζω εξωσχολικά βιβλία.
Στέλλα Παπαθωμά:
Εμένα, ούτε οι γονείς μου ούτε τα αδέλφια μου διαβάζουν βιβλία, αλλά ούτε κι εγώ διάβαζα παλιά. Άρχισα να διαβάζω εξ’ αιτίας της «λέσχης».
Βιολέτα Μπάλλα:
Ο πατέρας μου διαβάζει πολλά βιβλία, κυρίως ιστορικά και κοινωνικά. Αλλά εγώ, όπως είπα πριν, βαριέμαι εύκολα.
Αντωνία Πασσανικολάκη:
Οι γονείς μου δεν διαβάζουν βιβλία, αλλά διάβαζαν οι αδελφές μου. Μικρή νόμιζα ότι, τα βαριόμουνα, αλλά στα 12 χρόνια μου, όταν μου έκαναν δώρο το πρώτο μου βιβλίο και το διάβασα, μου άρεσε πάρα πολύ. Γνώρισα απόψεις άλλων ανθρώπων και συνεχίζω μέχρι σήμερα.
Μιράντα Νόμπιλε:
Δεν θυμάμαι πώς ξεκίνησα να διαβάζω, νομίζω από τη μητέρα μου, αν και διαβάζαμε τελείως διαφορετικά βιβλία. Μου αρέσει το διάβασμα, όπως μου αρέσει επίσης και η μουσική. Με εκφράζουν τα βιβλία, κυρίως τα κοινωνικά.
Δανάη Καπέκα:
Πάντα μου κάνανε δώρο βιβλία και πάντα υπήρχαν στο σπίτι, και πάντα διάβαζα. Τώρα όμως με τη «λέσχη», είναι διαφορετικά.
Γιάννης Μπουρλής:
Ποτέ δεν διάβαζα βιβλία. Έβλεπα τη μάνα μου που διάβαζε και απορούσα γιατί το έκανε… Στη «λέσχη ανάγνωσης» μπήκα από περιέργεια. Σκεφτόμουνα ότι, δεν μπορεί να μαζεύονται 15 άνθρωποι και να συζητάνε για ένα βιβλίο… Τελικά μου αρέσει πολύ.
Αργύρης Κλάδης:
Το διάβασμα δεν είναι ωραίο. Μου αρέσει όμως ο διάλογος με τους καθηγητές για τα θέματα.

4) Ποια είναι η γνώμη σου για τους καθηγητές σου;

Μαρία Μπαϊρακτάρη:
Θέλω να πω ότι, μου αρέσει πάρα πολύ το μάθημα έτσι όπως μας το διδάσκει η κα Κεφαλά. Μου άρεσε πάρα πολύ η πρώτη εργασία που μας έβαλε στα «κείμενα», να κάνουμε μία ιστορία με τους τίτλους από τα περιεχόμενα. Ήταν νέα ιδέα και κανένας άλλος δεν την είχε σκεφτεί. Για τους άλλους καθηγητές, να πω ότι, βασίζονται πάρα πολύ στο βιβλίο και είναι δύσκολο να καταλάβεις το μάθημά τους.
Φιλίτσα Παντελίδη:
Πιστεύω ότι, όλοι οι καθηγητές έχουν καλό χαρακτήρα, απλώς μερικές φορές επηρεασμένοι ίσως από προηγούμενα τμήματα, μας φέρονται λίγο άσχημα. Ίσως να φταίμε κι εμείς. Θα ήθελα όλοι οι καθηγητές να είναι σαν την κα Κεφαλά.
Βιολέτα Μπάλλα:
Νομίζω ότι, οι μεγαλύτεροι καθηγητές είναι αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα, επειδή έχουν ζήσει το σχολείο αλλιώς, είχαν οι ίδιοι διδαχτεί διαφορετικά με βέργες και τέτοια… Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι, όλο αυτό το μεταφέρουν σε ‘μας. Είναι πολύ αυστηροί, δεν προσπαθούν να έρθουν κοντά μας. Απλά, θέλουν να διδάξουν το μάθημα και να τελειώσουν. Μόνο αυτό. Να πω και κάτι άλλο. Φταίει λίγο και το εκπαιδευτικό σύστημα. Δηλαδή, μερικοί από αυτούς τους καθηγητές, μπορεί να μην ήθελαν να περάσουν σ’ αυτές τις σχολές, να πέρασαν τυχαία κι έτσι δεν τους ενδιαφέρει και πολύ. Απλά, βολεύτηκαν.
Αντωνία Πασσανικολάκη
Η διαφορά με την κα Κεφαλά, είναι ότι, προσπαθεί με διάφορους τρόπους και χωρίς αυτοί να το καταλαβαίνουν, να κάνει τα παιδιά που δεν συμμετέχουν ούτε στα δικά της μαθήματα ούτε στα άλλα, να ενδιαφερθούν, παρόλο που οι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι είναι καλοί σε κάτι… Γενικά όμως, οι καθηγητές δεν καταλαβαίνουν τον τρόπο που εμείς εκφραζόμαστε. Σχολιάζουν κάποια πράγματα που λέμε και τα παίρνουν σαν να κοροϊδεύουμε.
Μιράντα Νόμπιλε:
Υπάρχουν καθηγητές που είναι κλειστοί και άλλοι που είναι ανοιχτοί. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να διδάξει τα βιβλία. Αν είχα τη δυνατότητα, θα άλλαζα κάποιους καθηγητές, κυρίως αυτούς που κρίνουν τους μαθητές από την εμφάνιση και δεν κοιτάνε την ουσία. Κάποιους τους συμπαθώ και κάποιους όχι, όπως φαντάζομαι το ίδιο συμβαίνει και με τους καθηγητές. Κάποιους μαθητές τους συμπαθούν και με κάποιους κρατάνε μία τυπική σχέση.
Δανάη Καπέκα:
Υπάρχουν κάποιοι καθηγητές μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν συντηρητικές απόψεις, που δεν μας καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να δεχτούν τη νέα τεχνολογία, παραμένουν στον παραδοσιακό τρόπο μαθήματος… Δεν τους κατηγορώ. Επειδή και οι δύο γονείς μου είναι καθηγητές, θεωρώ ότι είναι λίγο δύσκολο και γι’ αυτούς. Εάν ήμασταν στη θέση τους, θα φωνάζαμε κι εμείς. Πάντως, πρέπει να προσπαθήσουν λίγο να μας καταλάβουν.
Γιάννης Μπουρλής:
Πιστεύω ότι, πολλοί καθηγητές κρύβονται πίσω από μία αυστηρή μάσκα και πίσω από μία έδρα και προσπαθούν όχι να αναπτύξουν σχέσεις με τους μαθητές, αλλά απλά να πούνε ένα μάθημα 45 λεπτά και να σηκωθούν να φύγουν. Είναι απλά τυπικοί. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι το σωστό. Θα πρέπει να υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός και όχι μονόπλευρος σεβασμός. Αν κάποιος δεν σε σέβεται, δεν μπορείς να τον σεβαστείς.
Κατιάνα Λιοδάκη:
Κατατάσσω τους καθηγητές σε δύο ομάδες, τους καλούς και τους λίγο πιο αυστηρούς. Κατά την άποψή μου, οι καλοί καθηγητές είναι αυτοί που έρχονται πιο κοντά μας, καταλαβαίνουμε το μάθημά τους και μπορούν να αφιερώσουν 5 – 10 λεπτά από το μάθημά τους για τον μαθητή και ν’ ασχοληθούν μαζί του. Οι άλλοι καθηγητές, είναι περισσότερο τυπικοί. Έρχονται απλά για να κάνουν μάθημα και κυριαρχεί η ειρωνεία. Εντάξει, πρέπει να υπάρχει σεβασμός και από αυτούς αλλά και από εμάς, γιατί έχουν ξεφύγει λίγο τα πράγματα στις μέρες μας.
Αργύρης Κλάδης:
Όλοι οι καθηγητές είναι πολύ καλοί. Δεν πρέπει να λέμε άσχημα πράγματα γι’ αυτούς, δεν είναι σωστό, γιατί μπορεί να νομίζουν ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και να τους πειράζει.
Σημείωση: Αυτή ήταν η πρώτη μας επαφή και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, και οι δύο «πλευρές» έμειναν ενθουσιασμένες. Γι’ αυτό, συναποφασίσαμε να τα ξαναπούμε πολύ σύντομα. Μερικά από τα θέματα που θα συζητήσουμε και που τα έβαλαν τα ίδια τα παιδιά, είναι: α) εκπαιδευτικό σύστημα, β) βαθμολογία και βαθμοθηρία, γ) κοινωνικά ζητήματα όπως, διακρίσεις, ρατσισμός, κ.α., δ) τιμωρίες – αποβολές, ε) σχέσεις μαθητών – καθηγητών – γονιών και στ) επαγγελματικός προσανατολισμός.