Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Whiplash, Χωρίς μέτρο


Η σημερινή ταινία ήταν πολύ εντυπωσιακή και πιστεύω πως αφήνει πολλά πράγματα πίσω, τα οποία κάποιος πρέπει να σκεφτεί . Αρχικά, η συμπεριφορά του δασκάλου ήταν πολύ παράξενη. Ήταν ένας δάσκαλος διαφορετικός από τους άλλους και απίστευτα απαιτητικός , όμως αυτό που έκανε - αν και σε ένα μόνο μαθητή πέτυχε! Από την μια η διδασκαλία του δεν ήταν καλή ..αλλά από την άλλη ήταν απίστευτα χρήσιμη, γιατί ο μαθητής του ξεπέρασε τα όρια του και πέτυχε αυτό που ήθελε να πετύχει - ξεπέρασε τα όρια του και έγινε ένας από τους καλύτερους! Με εντυπωσίασε πολύ το πείσμα που είχε το παιδί ,γιατί αν και τον μείωνε τις περισσότερες φορές εκείνος συνέχιζε και γινόταν όλο και πιο καλύτερος. Ειδικά όταν του έλεγε πως τελείωσε στην αρχή τα παράτησε, αλλά μετά κατάλαβε πως δεν τελείωσαν όλα εδώ.. Συνέχισε το όνειρο του και ενώ στην παράσταση ο δάσκαλος του την έφερε εκείνος τα κατάφερε ...ήταν μια πολύ ωραία ταινία!

Δήμητρα Κώστογλου, Γ3




Ο τρόπος διδασκαλίας του καθηγητή μουσικής ήταν πολύ σκληρός και καταπιεστικός. Ο ίδιος δεν το καταλάβαινε , γιατί θεωρούσε πως με αυτόν τον τρόπο βοηθούσε τους μαθητές του να βελτιωθούν. Ήθελε οι μαθητές του να ξεπεράσουν τα όρια των δυνατοτήτων τους . Δυστυχώς η συμπεριφορά του προς αυτούς ήταν τόσο βίαιη και σκληρή που οδήγησε κάποιον σε αυτοκτονία.
Θεωρώ πως σήμερα δεν υπάρχουν καθηγητές παρόμοιας αντίληψης –κι να υπάρχουν είναι ελάχιστοι. Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο καθηγητή. Δεν θα άντεχα όλη αυτή την πίεση και το άγχος. Όταν έχω μάθημα είτε μάθημα μουσικής, είτε μάθημα γυμναστικής , θέλω ο καθηγητής να είναι φιλικός , να με ενθαρρύνει και να με παροτρύνει χωρίς βίαιες πράξεις και όχι να με βρίζει, να με καταπιέζει. Για να αντέξει ένα παιδί έναν τέτοιο καθηγητή πρέπει να έχει υπομονή, πίστη στον εαυτό του και ανοχή όπως αποδείχτηκε ότι είχε ο Άντριου που πέτυχε το σκοπό του και έδωσε ταυτόχρονα ένα μάθημα στον καθηγητή του.

Νικολέτα Παπαθωμά, Γ4




 Η ταινία που είδαμε αυτή την εβδομάδα με την Κινηματογραφική λέσχη του σχολείου ήταν πάλι μια ξεχωριστή ταινία που ονομαζόταν Whiplash. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας ήταν έναν αγόρι που το όνειρο του ήταν να γίνει ένας από τους καλύτερους που παίζουν ντράμς. Προσπαθούσε πάρα πολύ αλλά είχε ένα μεγάλο εμπόδιο μπροστά του , το δάσκαλο μουσικής του. Ο δάσκαλος , φαινόταν να μην καταλαβαίνει ή να μην ήθελε να καταλάβει την επιτυχία του παιδιού και με σκληρό τρόπο προσπαθούσε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Κάποια μέρα ο δάσκαλος ξέφυγε τόσο πολύ στη συμπεριφορά του που το παιδί τα παράτησε και κατήγγειλε το δάσκαλο του. Μετά από αρκετό καιρό ο νεαρός συναντά το δάσκαλο του να παίζει πιάνο σε ένα τζαζ μπαρ και εκείνος τον καλεί να παίξει μαζί του ντραμς . Ο νεαρός δέχεται αλλά μόλις βγαίνουν στη σκηνή συνειδητοποιεί ότι δεν παίζουν αυτό που ήξερε αλλά έναν άγνωστο του τραγούδι. Το παιδί προσπάθησε να το παίξει αλλά κανείς δεν τον χειροκρότησε , οπότε θύμωσε και πήγε να φύγει. Κατάλαβε όμως ότι δεν έπρεπε να φύγει γιατί όλοι θα τον κορόιδευαν .Γύρισε και άρχισε να παίζει το κομμάτι που ήξερε και έκανε και τους άλλους να συμμετέχουν. Ο νεαρός στο τέλος έκανε σόλο για να αποδείξει στο δάσκαλο ότι έχει ταλέντο και ο θυμός του δασκάλου μετατράπηκε σε περηφάνια.

Γκιουλάι Χατζημουεζίν, Γ6

Δεν υπάρχουν σχόλια: