Αν καταφέρεις να δεις τη ζωή σου σαν παιχνίδι , επιβιώνεις, αν όχι, σακατεύεσαι…..(Κάπου να ανήκεις)

Μια πολύ ζωηρή και ενδιαφέρουσα συζήτηση είχαμε σήμερα το απόγευμα με τους μαθητές της Λέσχης Ανάγνωσης της Γ Γυμνασίου. Το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά «Κάπου να ανήκεις» ήταν το αντικείμενο της συζήτησης μας.

Η Ειρήνη τοποθετήθηκε πρώτη δηλώνοντας ότι θαυμάζει το συγγραφέα για τον τρόπο που έγραψε αυτό το βιβλίο. Αυτό που την εντυπωσίασε ήταν ο τρόπος που κατάφερε να μπει στην ψυχολογία ενός έφηβου κοριτσιού και να παρουσιάσει το συναισθηματικό της κόσμο. Όλη η ιστορία της άρεσε και το τέλος ήταν αυτό που ταίριαζε στην υπόθεση.

Η Δήμητρα επίσης βρήκε πολύ ωραίο το βιβλίο , την υπόθεση του, την ερωτική ιστορία ανάμεσα στα δυο παιδιά, αλλά την συγκλόνισε το τέλος. Με τη Δήμητρα συμφώνησε και η Νεφέλη που επισήμανε ότι ο νονός του Γιάννη, του κεντρικού ήρωα,  ήταν αυτός που καθόρισε τη ζωή του, ενώ με αφορμή την εγκληματική πράξη του Βαγγέλη , μας είπε ότι πολλοί κρύβονται πίσω από μια στολή ή μια κοινή ενδυμασία προκειμένου να αποκτήσουν δύναμη και να φανούν ότι είναι σημαντικοί.

Η Κατερίνα μας διάβασε συγκεκριμένα αποσπάσματα του βιβλίου που την εντυπωσίασαν, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στην κινηματογραφικά δοσμένη τελευταία σκηνή του βιβλίου. Στη Στεργιάννα άρεσε ο περιγραφικός και παραστατικός τρόπος της αφήγησης, η όλη υπόθεση του βιβλίου και ιδιαίτερα η έννοια του ανήκειν : πόσο μεγάλο ρόλο παίζει στη ζωή του εφήβου το να ανήκει κάπου, είτε αυτό είναι μια ομάδα, είτε είναι μια παρέα. Στη Βάσια άρεσε το βιβλίο και ιδιαίτερα ξεχώρισε τη σκηνή όπου ο Γιάννης παραμερίζοντας τις οπαδικές διαφορές σώζει το φίλο του στη διάρκεια ενός ματς που εξελίχθηκε άσχημα. Και η Χρυσάνθη μας είπε ότι της άρεσε, αν και η τελευταία σκηνή του βιβλίου τη στενοχώρησε.

Ο Κωνσταντίνος ξεχώρισε την ιδιαίτερη αναφορά στην ιστορία της ομάδας του ΠΑΟΚ καθώς και την παρουσίαση του, όχι ιδιαίτερα γνωστού ποδοσφαιριστή, του Ρουστού. Ο Σταμάτης αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο αφηγηματικό τρόπο, όπου στην αφήγηση παρεμβάλλονται οι συνομιλίες του Γιάννη και της Ανθής της κοπέλας του, και έτσι η ανάγνωση γίνεται πιο ελκυστική. Παράλληλα, μας δήλωσε ότι ο τρόπος που κλείνει το βιβλίο ήταν ιδιαίτερα ρεαλιστικός και δεν περίμενε να γίνει κάτι διαφορετικό. Το ίδιο ρεαλιστικό βρήκε και ο Ζαχαρίας το τέλος και όπως μας είπε, αν και δεν συμπαθεί ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο , το βιβλίο του άρεσε. Η Γκιόρντια βρήκε ψυχρό το τέλος του βιβλίου, αλλά στάθηκε και εκείνη στη σημασία του να ανήκεις κάπου , να είσαι μέλος μια ομάδας, να είσαι αποδεκτός, ενώ μας διάβασε και εκείνη ένα απόσπασμα από το βιβλίο που δείχνει την ψυχολογία του ήρωα και το ξεχώρισε.

Η Νικολέτα ξεχώρισε διάφορες σκηνές του βιβλίου: τον αγώνα στο δημοτικό που η κατάληξη του έδειχνε ότι τον ήρωα τον ενδιέφερε να παίζει για τη χαρά του αθλήματος και όχι για να ξεχωρίσει, ότι τον ενδιέφερε η ομαδικότητα , η μετάβαση του από την αγάπη για την ομάδα στην αγάπη για τη μουσική με την αλλαγή και της διακοσμησης του δωματίου του αλλά και η δύσκολη μετάβαση του στην Αθήνα και η δυσκολία αποδοχής από τους νέους συμμαθητές του. Ο Μάριος βρήκε βαρετό το βιβλίο αλλά ήταν ωραίο που ο συγγραφέας έχει συνδέσει με την αληθινή ζωή την υπόθεση, ενώ βρήκε απαραίτητο το συγκεκριμένο τέλος. Τέλος ο Παναγιώτης, αν και δεν ενθουσιάστηκε από το βιβλίο , βρήκε ενδιαφέρον ότι υπήρχαν αναφορές σε ορθές απόψεις για τη ζωή, ενώ ξεχώρισε και εκείνος τη σκηνή στον ποδοσφαιρικό αγώνα όπου ο Γιάννης σώζει το φίλο του.

Μαζί μας ήταν δυο παλιά μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης , η Κατερίνα , που μας είπε ότι έχει διαβάσει τρεις φορές το βιβλίο αυτό που την άλλαξε και την έκανε να αγαπήσει τη μουσική του Γιάννη Αγγελάκα και τις Τρύπες, και η Θάλεια που θυμόταν την απίστευτη συζήτηση που είχαμε πριν δύο χρόνια για το ίδιο βιβλίο.

Η γενικότερη συζήτηση επεκτάθηκε στο θέμα της οπαδικής συμπεριφοράς και στο αν αυτά τα φαινόμενα τα συναντάμε στην αληθινή ζωή , στην ανάγκη των νέων ανθρώπων να ανήκουν σε μια ομάδα συνομιλήκων με όποιο κόστος καθώς και στην επίδραση που έχει η τέχνη στη ζωή μας και αν τελικά γινόμαστε καλύτεροι ερχόμενοι σε επαφή με την όποια εκδοχή της: βιβλίο, ταινία, μουσική.

Τα αποσπάσματα του βιβλίου που άρεσαν στα παιδιά και μας τα διάβασαν ήταν τα ακόλουθα:

Σελ. 37 ..Φίλαθλος είναι αυτός που μπορεί να παραδεχτεί ότι η ομάδα του δεν είναι η καλύτερη του κόσμου αλλά εξακολουθεί να την αγαπάει με ατ ελαττώματα της και δεν γκρινιάζει διαρκώς γιατί δήθεν την αδικούν…

Σελ. 70 …Σε άκουγα και συνειδητοποιούσα ότι ήμουν ερωτευμένη με έναν τύπο που πάνω απ’ όλα είναι τερματοφύλακας. Και ότι αυτό δεν είχε να κάνει πια με τη μπάλα και τους αγώνες . όχι! Εσύ ένιωθες τερματοφύλακας σε κάθε στιγμή της ζωής σου, λες και η ζωή σου ήταν ένας αγώνας για να κρατήσεις ανέπαφο το τέρμα σου…

Σελ. 98 ….Θυμάσαι τα τουβλάκια που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί; Κάπως έτσι νομίζω φτιάχνουμε και τις ζωές μας. Υψώνουμε δωμάτια, σπίτια, πόλεις και κόσμους ολόκληρους, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας , κι όταν έρχεται η στιγμή που ένα τοσοδα τουβλάκι αποκολλάται, όλα καταρρέουν….

Σελ 99……Αν καταφέρεις να δεις τη ζωή σου σαν παιχνίδι , επιβιώνεις, αν όχι, σακατεύεσαι…..