Φαρενάιτ 451, Λέσχη Ανάγνωσης Γ Γυμνασίου

Χτες το απόγευμα η Λέσχη Ανάγνωσης της Γ Γυμνασίου συναντήθηκε για να συζητήσει το βιβλίο Φάρεναιτ 451. Η συζήτηση ήταν θυελλώδης και ακούστηκαν πολλές αντικρουόμενες απόψεις.

Λίγα λόγια πρώτα για το βιβλίο.

Λος 'Αντζελες,1953. Ο αμερικανός συγγραφέας Ρέι Μπράντμπερι -των φανταστικών “Χρονικών του Άρη” και με δεκάδες δημοσιευμένα διηγήματα- νιόπαντρος και πατέρας, δεν έχει καθόλου λεφτά για να νοικιάσει ένα γραφείο που θα δούλευε με την ησυχία του. Βολτάροντας όμως έξω από τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (οι βιβλιοθήκες ήταν πάντα το δεύτερο σπίτι του κι ας μην είχε υπάρξει φοιτητής ποτέ του) ανακαλύπτει μια υπόγεια αίθουσα με γραφομηχανές, ενοικιαζόμενες προς δέκα σεντς το ημίωρο. Ενθουσιασμένος, παίρνει μια σακούλα με κέρματα κι εγκαθίσταται στην αίθουσα δακτυλογράφησης. Εννέα μέρες κι ...9,8 δολάρια αργότερα, έχει ολοκληρώσει την πρώτη εκδοχή ενός μυθιστορήματος που έμελλε να γίνει ανάρπαστο και θεωρείται κλασικό. Θέμα του, η λογοκρισία. Ήρωές του, μια χούφτα άνθρωποι που την αψηφούν. Και στον τίτλο, η θερμοκρασία στην οποία καίγεται το χαρτί. “Φαρενάιτ 451” . Πιό επίκαιρο δε γίνεται!

Το έργο ……….. εκτυλίσσεται σ' ένα κοντινό μέλλον, σε μια κοινωνία μεταλλαγμένη από την έλλειψη καλλιέργειας, την υπερκατανάλωση, τον ατομικισμό. Σ' έναν κόσμο καλωδιωμένο, της ταχύτητας και της χημείας, χωρίς μνήμη, χωρίς βάθος, όπου το να κατέχεις βιβλία συνιστά ύψιστο αδίκημα. Στην δυστοπία του Μπράντμπερι, ό,τι μεταφέρει ιδέες, ό,τι οδηγεί προς την αμφιβολία, ό,τι ακονίζει την καρδιά και το  μυαλό, διώκεται ως επικίνδυνο. Τα βιβλία ρίχνονται στην πυρά. Καθήκον των πυροσβεστών είναι ν' ανάβουν φωτιές, όχι να τις σβήνουν. Κι οι περισσότεροι άνθρωποι, σαν ρομπότ, το ΄χουν αποδεχτεί.

Οι μαθητές μας δεν διάβασαν το βιβλίο αλλά το graphic novel των εκδόσεων Μεταίχμιο. Η γενική κρίση τους ήταν ότι βρήκαν δυσνόητο το κείμενο αλλά και δύσκολο το βιβλίο. Αρχικά τοποθετήθηκε ξεχωριστά ο καθένας λέγοντα ςτη γνώμη του και ακολούθησε θυελλώδης συζήτηση.

Η Νικολέτα μας είπε ότι βρήκε δύσκολο το βιλίο και δεν της άρεσε που η Κλαρίς χάνεται τόσο γρήγορα από την υπόθεση. Η Γιάννα δεν είχε κατανοήσει πλήρως την υπόθεση μέχρι τη μέση του βιβλίου αλλά σταδιακά μπήκε στο νόημα. Βρήκε ενδιαφέρον το ότι ο συγγραφέας τοποθέτησε χρονικά την υπόθεση σε μια περίοδο που οι άνθρωποι έχουν φτάσει να μισούν το βιβλίο και ότι ο Μόνταγκ σταδιακά ξεπέρασε τους φόβους και τις ανασφάλειες του και αποφάσισε να περισώσει τα βιβλία. Το βιβλίο ήταν δύσκολο και δεν άρεσε ούτε στον Παναγιώτη , ο οποίος μας είπε ότι δεν του άρεσε το τέλος του βιβλίου και το γεγονός του θανάτου της Κλαρίς. Μαζί του συμφώνησε και ο Μάριος που όπως είπε θα ήθελε ένα άλλο τέλος. Η Ειρήνη μας είπε ότι δεν κατάλαβε αρχικά τον τίτλο του βιβλίου και γενικά δεν βρήκε ενδιαφέρον το θέμα.

Το βιβλίο άρεσε στο Σταμάτη που εντόπισε ότι τα θέματα του ήταν ένα μέλλον χωρίς γνώσεις, χωρίς αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις , χωρίς ανάπτυξη κριτικής ικανότητας. Επίσης συμπλήρωσε ότι τα γκράφικ νόβελ εστιάζουν στα κύρια σημεία ενός βιβλίου και δεν αποδίδουν το σύνολο των ιδεών . Ο Ζαχαρίας βρήκε πολύ μέτριο το βιβλίο και ήταν ο μοναδικός που έκανε παρατηρήσεις σχετικά με την εικονογράφηση του βιβλίου! Στην Κατερίνα δεν άρεσε το ότι ήταν κόμικ, αλλά βρήκε ενδιαφέρουσες τις ιδέες και το θέμα του βιβλίου. Η Δήμητρα πάλι κουράστηκε από το ότι ήταν σε μορφή κόμικ και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την ανάγνωση του. Η Βάσια μας είπε ότι της άρεσε το θέμα του βιβλίου αλλά θα ήθελε μια άλλη διαπραγμάτευση του. Η Στεργιάνα βρήκε πολύ ενδιαφέρον το θέμα και τα προβλήματα που έθιγε το βιβλίο: την αξία της γνώσης, την δύναμη των βιβλίων, τι σημαίνει πνευματικός άνθρωπος. Τέλος η Ιωάννα δήλωσε ότι βρήκε τραγικό το βιβλίο καθώς ο συγγραφέας ασχολείται με θέματα τόσο σημαντικά όπως είναι η αξία των βιβλίων, οι σχέσεις των ανθρώπων και η ανθρώπινη ευτυχία, τα βιβλία που ρίχνονταν στην πυρά..

Η συζήτηση που ακολούθησε περιστράφηκε γύρω από το θέμα της ανθρώπινης ελευθερίας που θίγεται στο βιβλίο καθώς και την αξία των βιβλίων . Έγινε αναφορά στην σημερινή εποχή της εικόνας , της απαξίωσης του διαβάσματος, της ευρείας χρήσης των τεχνολογικών επιτευγμάτων , της δημοσιοποίησης των προσωπικών δεδομένων μας με μεγάλη ευκολία. Μια πραγματικότητα που παρουσιάζεται σε ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1953 , μια δυστοπία που πολλά στοιχεία της συναντάμε ήδη σήμερα.

Το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσουμε είναι το «Κάπου να ανήκεις» , του Φίλιππου Μανδηλαρά.