Η λύτρωση του προορισμού

Πάντα θα υπάρχει ένας δρόμος που θα χωρίζει δυο πόλεις, δυο χωριά, δυο ψυχές

Όταν αποφασίσεις να τον διασχισεις θα φυσάει θερμος αέρας και σκόνη θα τρυπώνει μέσα στα πονεμένα σου μάτια

Όταν τον διασχισεις θα υπάρχουν πέτρες για να γδαρουν τα κουρασμένα σου πόδια

Χαλάζι θα βρέχει πάνω στο σκοτισμενο σου κεφάλι

 Κρύο θα ανατριχιαζει το ταλαιπωρημενο σου σώμα

Ένας τοίχος στοιβαγμενος από βαριές κοτρονες θα θέλει να σε εμποδίσει

Όμως, αν εσύ διώξεις την σκόνη από τα δακρυσμένα σου μάτια

 Αν εσύ πατήσεις πάνω στις πέτρες κι ας τρυπανε τα γεμάτα φουσκαλες πόδια σου

 Αν αντέξεις τον πόνο που φέρνει το χαλάζι και το κρύο που διαπερνά σαν μαχαίρι το σώμα σου

 Αν γκρεμισεις εκείνον τον ψεύτικο τοίχο που τόσο νομιζες ότι θα σε δυσκολευε

Τότε εισαι έτοιμος να φτάσεις στο τέλος του δυσβατου αυτού δρόμου...

Ιωάννα Ακριτίδου, Γ1