Before the fall

Την περασμένη Κυριακή παρακολουθήσαμε την ταινία Napola. Η ταινία αφορούσε τις στρατιωτικές Ακαδημίες  που είχε δημιουργήσει ο Χίτλερ στη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία και την εκπαίδευση που αυτές παρείχαν στα επίλεκτα μέλη τους, νεαρούς Γερμανούς , γνήσιους εκπρόσωπους της Αρείας Φυλής. Μέσα από την ιστορία του νεαρού πρωταγωνιστή, που πλαστογραφεί την υπογραφή του πατέρα του,  προκειμένου να εισέλθει σε αυτή την Ακαδημία για να διαπιστώσει ότι η ιδεολογία του ναζιστικού καθεστώτος μεταμορφώνει τα άτομα σε εχθρούς του ίδιου τους του εαυτού, εφόσον τα ωθεί να παραβούν τις αρχές τους και να αλλάξουν το χαρακτήρα τους, παρακολουθούμε και την ιστορία αυτού του συστήματος.

Στη συζήτηση που ακολούθησε της προβολής οι μαθητές αναφέρθηκαν στα σημεία που τους εντυπωσίασαν. Κυρίως τους σόκαρε η ψυχρότητα με την οποία φέρθηκε ο στρατιωτικός πατέρας στον «αδύναμο» γιο του καθώς και η βιαιότητα της όλης εκπαίδευσης που στρεφόταν απέναντι σε κάθε ανθρώπινη αδυναμία και τσάκιζε όποιον δεν άντεχε. Τα παιδιά είχαν ήδη παρακολουθήσει αφιέρωμα στο Ολοκαύτωμα, οπότε τώρα έρχονταν αντιμέτωπα και με το πώς έφτασαν οι Γερμανοί ναζιστές να εξοντώσουν συνανθρώπους τους χωρίς να έχουν ίχνος ενοχής. Πώς η εκπαίδευση τους τους μετέτρεπε σε πιόνια του συστήματος, σε άβουλα όντα. Ακολουθούν οι κριτικές τους.

Η ταινία αυτή υπήρξε αρκετά σκληρή, αν και η σκληρότητα της δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την πραγματική σκληρότητα και ψυχρότητα εκείνης της εποχής. Μας έδωσε ένα παράδειγμα του τρόπου σκέψης των ανθρώπων της συγκεκριμένης χώρας και εποχής και το πόσο απάνθρωπες ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν. Το γεγονός ότι δεν τους ενδιέφερε τίποτα πέρα από την δύναμη και την εξουσία την οποία προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η αδιαφορία του πατέρα μετά θάνατο του γιου του και το γεγονός ότι το μόνο που είχε να πει σχετικά με το συμβάν ήταν το πόσο αδύναμος ήταν.

Κατά τη γνώμη μου όμως, αυτό το παιδί μόνο αδύναμο δεν ήταν. Είχε τη δύναμη να πει τη γνώμη του μέσα σε συνθήκες που κάνεις δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο και να πάει κόντρα στην αντίληψη ολόκληρου του έθνους του, προκειμένου να υποστηρίξει αυτό που εκείνος πίστευε καλό. Ήταν μια ταινία έμπνευση, κάτι το ξεχωριστό. Υπέροχη επιλογή από τις αγαπητές μας καθηγήτριες.

Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6

Η συγκεκριμένη ταινία μου άρεσε αρκετά, αλλά και ταυτόχρονα με ευαισθητοποίησε καθώς μέσα από αυτή ανακάλυψα έναν κόσμο απόλυτα πειθαρχημένο, με σταθερούς όρους και κανόνες που δεν αλλάζουν! Αντιθέτως, παρατήρησα ότι οι κανόνες αλλάζουν τους ανθρώπους και τους αλλοιώνουν, ώστε να οι άνθρωποι να προσαρμόζονται στους κανόνες και όχι οι κανόνες στους ανθρώπους!!

 Ηλιοπούλου Μαρία,Γ'2