"Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου", Εντουάρ Λουί - 2η συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του 2ου ΓΕΛ Κω.

 

Κυριακή απόγευμα και στη βιβλιοθήκη του σχολείου συναντηθήκαμε με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης να συζητήσουμε το βιβλίο του Εντουάρ Λουί «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Εντουάρ Λουί γεννήθηκε στην Αλλενκούρ της Γαλλίας το 1992 με το όνομα Εντύ Μπελγκέλ. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στην École Νormale. Το πρώτο του βιβλίο, Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ (μτφρ. Μιχάλης Αρβανίτης, αντίποδες 2018) προκάλεσε έντονη δημόσια συζήτηση, γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και μεταφράστηκε σε πάνω από είκοσι γλώσσες. Η Ιστορία της βίας κυκλοφόρησε το 2016 (μτφρ. Στέλα Ζουμπουλάκη, αντίποδες 2019), ενώ το 2018 εκδόθηκε το τρίτο του βιβλίο Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου (μτφρ. Στέλα Ζουμπουλάκη, αντίποδες 2020). Όλα του τα έργα έχουν διασκευαστεί με μεγάλη επιτυχία για το θέατρο. Το 2021 κυκλοφόρησε από τους αντίποδες το καινούργιο του βιβλίο Αγώνες και μεταμορφώσεις μιας γυναίκας, ενώ το 2022 θα κυκλοφορήσει σε μετάφραση Στέλας Ζουμπουλάκη το πιο πρόσφατο βιβλίο του Η μέθοδος της αλλαγής. Ο Εντουαρ Λουι θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς νέους συγγραφείς στον κόσμο και τα βιβλία του και όπως έχει πει σε συνέντευξη του «γράφει για τους ανθρώπους που υποφέρουν».

Το βιβλίο που διαβάσαμε  το πρότεινε η Γκιουλσέν στην οποία άρεσε πολύ και για τα θέματα που θίγει αλλά και για τον τρόπο που γράφει. Μαζί της συμφώνησε η Κατερίνα αλλά και αρκετά παιδιά , που δεν είχαν διαβάσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Η Βασιλική στάθηκε στο ότι αυτό το βιβλίο ακριβώς επειδή είναι ένα πολιτικό βιβλίο πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι συμμαθητές/τριες της. Το ίδιο μας είπε και η Παρασκευή Ν. που προβληματίστηκε αρκετά όσο το μελετούσε, αλλά και η Παρασκευή Κ.. Η Ευγενία και η Μαρία το βρήκαν συγκινητικό και συγκλονιστικό και μάλιστα η Μαρία κάποια σημεία τα διάβαζε και δεύτερη φορά για να τα κατανοήσει καλύτερα. Η Σταυριάνα το διάβασε πολύ γρήγορα και της άρεσαν τα μηνύματα του, όπως και στην Έμμυ. Η Ειρήνη και η Ελένη το διάβασαν , δεν θεώρησαν ότι είναι κάτι εξαιρετικό και ορισμένα σημεία του δυσκόλεψαν την Ελένη. Η Ραλία στάθηκε κυρίως στις οπισθοδρομικές στάσεις που παρουσιάζονται στο βιβλίο και ωθούν τον ανανώστη αν αναλογιστεί τα πράγματα και αν αναθεωρήσει.  Στη Μαριαλένα  άρεσε η χρήση του β ενικού προσώπου και το ότι θέματα που αφορούν την οικογένεια αλλά και την πολιτική ζωή. Η Σεμά και η Ουλφέτ το βρήκαν ευκολοδιάβαστο και ένα βιβλίο που σε κάνει να προβληματιστείς , να σκεφτείς. Η Διώνη επικεντρώθηκε στην έννοια της οικογένειας όπως παρουσιάζεται στο κείμενο και θεωρεί πως το βιβλίο περιέχει στάσεις και ιδέες που μας αφορούν όλους/ες. Τέλος στην Αντωνία, αν και δεν άρεσε πολύ,  αυτό που ξεχώρισε ήταν ότι ο συγγραφέας πρόβαλλε τις αδικίες των πολιτικών . Στη Σεντά το βιβλίο δεν άρεσε, ενώ η Βάια το βρήκε ενδιαφέρον.

Η κ.Κρύου αναφέρθηκε στη μεγάλη γκάμα θεμάτων που θίγει το βιβλίο -οικογένεια, διαφορετικότητα, ο ρόλος της πολιτικής στη ζωή μας, πατριαρχία. Στη γενικότερη συζήτηση που ακολούθησε μιλήσαμε για το μεγάλο ρόλο που παίζει στη ζωή του ανθρώπου η κοινωνική τάξη στην οποία μεγαλώνει καθώς και οι συνθήκες της διαβίωσης του που πολλές φορές επιδρούν βίαια πάνω του και διαμορφώνουν μια ζωή που δεν επέλεξε ο ίδιος. Αυτή είναι που σε προσδιορίζει , που σε κάνει έναν άλλο, και έτσι δε ζεις τη ζωή τη δική σου.  Η Γκιουλσέν αναφέρθηκε στο πώς οι πολιτικές αποφάσεις επηρεάζουν τη ζωή μιας τέτοιας οικογένειας  (σελ. 68 : η οικογένεια πηγαίνει βόλτα στη θάλασσα γιατί πήρε ένα επίδομα και ένιωσε ότι πρέπει να το γιορτάσει) ενώ αφήνουν ανεπηρέαστες τις ζωές των ανθρώπων που είναι κυρίαρχοι. Η Κατερίνα είπε πώς στο βιβλίο φαίνεται καθαρά πώς η κοινωνία και η πολιτική με τις αποφάσεις της μπορούν να σε «σκοτώσουν», να είσαι ένα ζωντανό πτώμα. Ο πατέρας του συγγραφέα πνίγεται μέσα στην ίδια την ύπαρξή του. Παρόλο που ήθελε να κάνει άλλα πράγματα , να ξεφύγει από τη μοίρα της οικογένειας του , τελικά επιστρέφει στην ίδια ζωή. Η Βασιλεία στάθηκε στο γεγονός πως ο πατέρας νιώθει πώς σκότωσαν τον αληθινό του εαυτό και θέλει αν σπάσει τον κύκλο της βίας , στον οποίο είχε γεννηθεί γι αυτό και κάνει κάποιες σπασμωδικές προσπάθειες να συνδεθεί με το παιδί του. Πολλά τα αποσπάσματα που ξεχωρίσαμε και ακούστηκαν στη συνάντηση . Στη συνέχεια θα μεταφέρουμε μόνο μερικά. Τα παιδιά μετά τη συνάντηση απάντησαν ηλεκτρονικά και σε ένα ερωτηματολόγιο που έγραψαν και πιο συγκροτημένα τις απόψεις τους.

-Η βία γεννάει μόνο βία. Επαναλάμβανα αυτή τη φράση για καιρό , ότι η βία είναι η αιτία της βίας, έκανα λάθος. Η βία μας έσωσε από τη βία.

-Να ξεχάσεις ή να πεθάνεις, ή να ξεχάσεις και να πεθάνεις. Να ξεχάσεις ή να πεθάνεις , ή να ξεχάσεις και να πεθάνεις πασχίζοντας να ξεχάσεις.

Το να παρατήσεις το σχολείο όσο πιο γρήγορα γινόταν ήταν ζήτημα ανδρισμού  για σένα, ήταν ο κανόνας στον κόσμο που ζούσες: να είσαι αρσενικό, να μη συμπεριφέρεσαι σαν κορίτσι, να μην είσαι αδερφή.

Δεν είχες λεφτά, δεν μπόρεσες να σπουδάσεις, δεν μπόρεσες να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Υπάρχουν μόνο αρνήσεις στη γλώσσα  για να εκφράσουν τη ζωή σου.

Μιλάω για σένα σε παρελθόντα χρόνο γιατί τώρα σε γνωρίζω. Ο ενεστώτας θα ήταν ένα ψέμα.

Είναι φυσιολογικό να ντρέπεσαι επειδή αγαπάς;

Τα παιδιά είναι που μεταμορφώνουν τους γονείς τους και όχι το ανάποδο.

 

 

1. Ποια σκηνή του βιβλίου εκφράζει για σένα πιο έντονα την απόρριψη που δεχόταν από τον πατέρα του;

Οταν ελεγε για την αγαπη που φοβονταν να αγαπησει

Η στιγμή που επαναλαμβάνεται στη διάρκεια του βιβλίου όπου το παιδί έκανε παράσταση και εκλιπαρούσε τον πατέρα του να τον κοιτάξει αλλά εκείνος αδιαφορούσε πλήρως

Η σκηνη οπου αποφασισαν να κανουν παρασταση τα παιδια κι ενω ο ηρωας - το παιδι - ηθελε τοσο πολυ ο πατερας του να τον δει, να τον κανει περηφανο εκεινος αρνηθηκε να τον βλεπει και βγηκε εξω να καπνισει τσιγαρο.

“Το να γράψω την ιστορία της ζωής του σημαίνει να γράψω την ιστορία της απουσίας μου»

Οταν του μιλουσε και αυτος τον αγνοουσε

Όταν προσπαθούσε να του κλέψει ακόμη και μια ματιά για να τον κοιτάξει στην σκηνή που έκανε αναπαράσταση ένα συγκρότημα και αναπαραστούσε την τραγουδίστρια

Η σκηνή για εμένα την οποία πιστεύω ότι ο πατέρας εκφράζει πολύ έντονα την απόρριψη στον ήρωα ήταν όταν είπε στο καφενείο ότι θα προτιμούσε να είχε ένα διαφορετικό γιο

Η σκηνη που ο γιος ειπε οτι ντρεποταν να πει σε αλλους οτι αγαπαει τον πατερα του

Όταν είναι στον καφενείο ότι θα ήθελε έναν άλλο γιο

Η σκηνή στην οποία ο γιος αρχίζει να χορεύει ελπίζοντας να κερδίσει το ενδιαφέρον του πατέρα του,αλλά εκείνος τον αγνοεί τελείως,γεμάτος ντροπή. Μια ντροπή όμως ψεύτικη...

Στο βιβλίο, η απόρριψη του συγγραφέα από τον πατέρα του εκφράζεται σε ποικίλα σημεία. Ωστόσο, για μένα αυτή πιο έντονα εκφράζεται στη σκηνή στην οποία ο γιος χορεύει μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και ενώ όλοι τα κοιτάνε ο πατέρα του δεν γύρισε να τον αντικρίσει, υπονοώντας ότι ντρέπεται για αυτόν.

Πιστευω οτι μια απο τις σκηνες που εκφραζει πιο εντονα την απορριψη που δεχοταν ο συγγραφεας απο τον πατερα του, ειναι η σκηνη με την συναυλια καθως το παιδι του ζηταγε προσοσχη και εκεινος ουτε μια ματια δεν του εριξε.

Η σκηνή που μου εκφράζει την απόρριψη του πατέρα προς τον γιο του ήταν που τα παιδιά κάναν την συναυλία.

Ομοφυλόφιλος

 

2. Θεωρείς ότι το βιβλίο είναι μια βαθιά εξομολόγηση της ζωής του συγγραφέα ή του πατέρα του;

Του πατερα του

Θεωρώ πως είναι μια εξομολόγηση του πατέρα του συγγραφέα,αλλά παράλληλα και της σχέσης του γιου με εκείνον του πατερα του

Πιστεύω ήταν του συγγραφέα γιατί ουσιαστικά αποκάλυψε όλα όσα ένιωθε, όσα άκουσε κ όσα βίωσε

Και για τους δυο αλλα κυριως για τον πατερα

Του συγγραφέα

Θεωρώ ότι το βιβλίο είναι μια βαθιά εξομολόγηση της ζωή του πατέρα

Του συγγραφεα

Του πατέρα του.

Θεωρώ ότι το βιβλίο αποτελεί μια βαθιά εξομολόγηση της ζωής του πατέρα του συγγραφέα. Μέσα σε αυτό αναλύονται οι δυσκολίες και τα εμπόδια που έχει συναντήσει ο πατέρας και πώς αυτά σχημάτισαν τον άνθρωπο που γνώρισε ο Λουί.

Πιστευω οτι το βιβλιο ειναι μια βαθια εξομολογηση της ζωης του πατερα του περισσοτερο.

Θεωρώ πως το βιβλίο είναι μια εξομολόγησης της ζωής του πατέρα του συγγραφέα

 

 

3. Στο τέλος αποδέχτηκε ο πατέρας το γιο του;

Δεν θυμαμαι ακριβως αλλα θυμαμαι οτι ο πατερας νομιζω καταλαβε την θεση του

Τον αποδέχτηκε στο τέλος αφού βλέπουμε πως του ζητά να του μιλήσει για τον άνδρα που αγαπά

ναι τον αποδεχτηκε

Πιστεύω πως η και

Ναι,τον αποδέχτηκε

Στο τέλος ο πατέρας φαίνεται να αποδέχεται τον γιο. Εξάλλου, στην τελευταία παράγραφο του βιβλίου, ενώ αναφέρει ότι είχε υπάρξει μία διαφωνία που αφορούσε πολιτικά ζητήματα ο πατέρας λέει χαρακτηριστικά: « Έχεις δίκιο, πιστεύω πως χρειάζεται μία γερή επανάσταση», δείχνοντας πως αποδέχεται την πολιτική στάση του γιου του και κατ' επέκταση τον ίδιο.

Ναι στο τελος ο πατερας δειχνει τα συναισθηματα που ειχε τοσο καιρο για τον γιο του και τον αποδεχεται.

Στο τέλος ο πατέρας αναγνώρισε τα λάθη του και αποδέχτηκε τον γιο του

 

 

4. Τι αισθανθηκες διαβάζοντας το βιβλίο; Κατάφερε ο συγγραφέας να σε επηρεάσει συναισθηματικά;

Οσο το διάβαζα με έβαζα σε βαθιες σκεψεις και πιστευω οτι πρεπει να το διαβασουν ολοι διοτι θα επηρεαζε οποιονδήποτε

Αισθάνθηκα συγκίνηση

Δεν θα ελεγα οτι ειναι ενα συναισθηματικο βιβλιο αλλα το οτι προκαλει προβληματισμο κι εντυπωση ισχυει. Το βιβλιο ανελυε διαφορα θεματα τα οποια μπορουν να αφορουν τον οποιονδηποτε ανθρωπο, τον οποιονδηποτε απο εμας. Πολλοι μπορουν να ταυτιστουν κι ας μην το καταλαβαινουν ή να μην θελουν να καταλαβαινουν. Στο βιβλιο φαινεται ενας ανθρωπος - ο πατερας - ο οποιος δεν 'εζησε', απλα επιβιωσε και συνεχιζει να επιβιωνει - με τα χιλια ζορια. Δεν επελεξε την ζωη του, την επελεξαν οι 'αλλοι', η κοινωνια και η πολιτικη. Δεν εκανε τιποτα απο οσα εκανε επειδη τα ηθελε ο ιδιος. Ισως ουτε ο ιδιος να μην ξερει πια ποιος ειναι, καθως 'πρεπει' να ειναι καποιος που να αρεσει σε διαφορους, και στους διαφορους δεν συμπεριλαμβανεται ο ιδιος. Βλεπουμε πως εκτος απο την πιεση που ασκει η κοινωνια για το πώς πρεπει να είναι ο καθενας, υπαρχει και η πιεση απο την πολιτικη ζωη που οριζει σε ανθρωπους σαν εκεινον προωρο θανατο, και καθοριζουν και τα δυο μαζι αν εισαι αξιος να ζεις - κι οχι με πραγματική αξιοκρατια. Ολα αυτα ισχυουν για πολλους ανθρωπους γυρω μας ακομα και για εμας. Γεγονος θλιβερο κι ασχημο. Αν οχι ολα, τα περισσοτερα. Κι αν παλι οχι δεν σημαινει πως πρεπει να το αγνοουμε το γεγονος αυτο. Το βιβλιο αυτο ειναι σαν μια αφυπνιση. Να ξυπνησουμε, να αναθεωρησουμε την ζωη μας και να βγουμε και εστω και λιγο εξω απο την δικια μας ζωη και να δουμε αν οι συνανθρωποι μας ζουν επισης καλα.

Το βιβλίο για εμένα αποτέλεσε άλλο ένα εξομολογητικό εργο που έχω διαβάσει, παρόλα αυτά ναι κατάφερε Να με επηρεάσει. Αισθάνθηκα τον πόνο κ ποσο μπερδεμένος ένιωθε ο Λουι.

Ο συγγραφεας με επηρεασε σιγουρα συναισθηματικα καθως έθιξε θεματα τα οποια πολλες φορες αγνοούνται. Το βιβλιο αυτο με εκανε να νιώσω απογοήτευση αφου αποδεικνύει για ακομη μια φορα ποσο πισω ειμαστε ως κοινωνια

Κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να με επηρεάσει συναισθηματικα. Ένιωσα ευάλωτη διαβάζοντας το, ένιωσα σε αρκετά αποσπάσματά θυμό, μπερδεμένη προσπαθώντας να μπω στη θέση του συγγραφέα αλλά ταυτόχρονα ένιωσα μια αδικία

Όταν διάβαζα το βιβλίο στεναχωρήθηκα πολύ για τον γιο αλλά κυρίως για το τι είχε περάσει στην ζωή του ο πατέρας του, η μητέρα σαν ηρωίδα με νευρίασε περισσότερο γιατί στην αρχή υποστήριζε τον γιο αλλά μετά το έβρισε. Γενικότερα μου δημιούργησε και πολλά ερώτημα για την ζωή που πιστεύω θα ανακαλύψω στο μέλλον τις απαντήσεις

Δεν μου αρεσε το βιβλιο γιαυτο ενιωσα βαρεμαρα αλλα σε καποια σημεια ταυτιση και στενοχωρια

Με επηρέασε έντονα συναισθηματικά. Ένιωσα μια οικειότητα με τον τρόπο έκφρασης του Εντουαρ Λουί,καθώς τα λόγια του είναι εντελώς συναισθηματικά φορτισμένα.

Διαβάζοντας το βιβλίο μού δημιουργήθηκαν συναισθήματα στεναχώριας. Αυτό συμβαίνει επειδή γνωρίζω ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, ότι έχει χαρακτήρα βιωματικό. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά παιδιά σε όλο τον κόσμο που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις καθημερινά και τα οποία μπορούν να ταυτιστούν με το θέμα του βιβλίου. Η σκέψη αυτή ,μάλιστα, μου δημιουργεί συναισθήματα απέχθειας και αποστροφή προς την κοινωνία.

Μολις διαβασα το βιβλιο με εκανε να αισθανθω μια συγκινηση καθως υπαρχαν σκηνες που ηταν λιγο συγκηνητικες και επισης δεν περιμενα να εχει τετοια ανατροπη στο τελος αφου περιμενα λογω του τιτλου οτι θα ανακαλυπταμε ποιος τελικα σκοτωσε τον πατερα και δεν περιμενα οτι τελικα θα τον αποδεχοταν.Τελος ναι ο συγγραφεας καταφερε να με επηρεασει συναισθηματικα καθως μου εφερε ενα συναισθημα συγκινησης καθως και εκπληξης αφου δεν περιμενα να εχει τετοιο τελος.

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο κατάφερα να δω με μια διαφορετική οπτική τις διαφορές σχέσεις μιας οικογένειας. Με έκανε να σκεφτώ διάφορα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Ο συγγραφέας κατάφερε να με επηρεάσει συναισθηματικά και να προβληματιστω.