"Ένας αριθμός", (εναλλακτικό τέλος για το κείμενο του Τσέχοφ)

Β. Βαν Γκογκ, Η αναγνώστρια νουβέλας. 1888. Σε ιδιωτική συλλογή.

...Γιατί είσαι άβουλη;
Τότε η Ιουλία πήρε το θάρρος να μιλήσει.
-Και το μπορώ να κάνω;Να φωνάξω για το δίκιο μου;Δεν μπορώ!
-Γιατί να μην μπορείς;
-Γιατί δεν είναι όλοι σαν εσάς.Εσείς μου κάνατε αυτήν την πλάκα,για να πάρω ένα μάθημα αλλά οι προηγούμενοι εργοδότες μου με κλέβανε στα αλήθεια.
-Αφού το είχες καταλάβει...γιατί δεν μίλησες;
-Μίλησα,είπε η Ιουλίε και έσκυψε το κεφάλι της.
-Τότε,γιατί δε μίλησες και τώρα;
-Γιατί δε θέλω να πάθω ό,τι έπαθα και στην προηγούμενη δουλειά μου.
-Και τι έπαθες στην προηγούμενη δουλειά σου; ρώτησε ο εργοδότης με μεγάλη περιέργεια.
-Δεν άντεχα κάθε φορά τα ίδια και μίλησα!Είπα στον πρώην εργοδότη μου οτι με αδικούσε...η Ιουλία έκανε μια μικρή παύση...και τι κατάλαβα;συνέχισε η Ιουλία!Ούτε πληρώθηκα,έστω και με μεγάλη μείωση,και τη δουλειά μου την έχασα.
Ο εργοδότης λυπήθηκε πραγματικά πολύ και της είπε:
-Εδώ σε αυτό το σπίτι δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.Πάντα να διεκδικείς τα δικαιώματα σου.
Το πρόσωπο της Ιουλίας έλαμψε από χαρά.Ευχαρίστησε θερμά τον εργοδότη και έφυγε απο το γραφείο.Απο εκείνη τη στιγμή η Ιουλία δεν έπαψε να διεκδικεί το δίκιο της και η ζωή της κύλησε πολύ πιο όμορφα!

Σέα Ντρέου, Β4