Αγαπημένο μου ημερολόγιο, χθες αφήσαμε το λιμάνι της
Καλκούτας.
Αν δεν ήμουν 20 χρονια ναυτικός θα έλεγα οτι ειμαι τυχερός που εχω την ευκαιρία να γυρίσω τόσο διαφορετικά μέρη. Η ζωη στο καράβι ειναι πολυ δύσκολη και με κανει συνέχεια να ξεχνάω τις ωραίες εικόνες που αφήνω πίσω πίσω μου.
Οταν αφήσαμε το λιμάνι ο καιρός φαινόταν μπονάτσα . Σκέφτηκα οτι είμαστε τυχεροί και οτι γρήγορα θα φτάσουμε στην Αφρική. Όπως όμως συμβαίνει συχνά στην θαλασσα ξέσπασε μπουρίνι ταξιδευαμε για 8 ωρες με 8 μποφωρ. Ο καπετάνιος με έστειλε στο μηχανοστάσιο για να ελέγξω τις μηχανές . Έμεινα εκεί με μοναδική συντροφιά τον ήχο των άγριων κυμάτων και των μηχανών.
Όταν τελείωσε το μπουρίνι και ανέβηκα στην πλώρη είδα ενα
καταπληκτικό ουράνιο τόξο. Σκέφτηκα ετσι θα ειναι η ζωη μου οταν παρω πια σύνταξη αφήσω τα καράβια και μείνω για παντα με την οικογένεια μου.
Μαρία Μεγρέμη, Γ3
Αν δεν ήμουν 20 χρονια ναυτικός θα έλεγα οτι ειμαι τυχερός που εχω την ευκαιρία να γυρίσω τόσο διαφορετικά μέρη. Η ζωη στο καράβι ειναι πολυ δύσκολη και με κανει συνέχεια να ξεχνάω τις ωραίες εικόνες που αφήνω πίσω πίσω μου.
Οταν αφήσαμε το λιμάνι ο καιρός φαινόταν μπονάτσα . Σκέφτηκα οτι είμαστε τυχεροί και οτι γρήγορα θα φτάσουμε στην Αφρική. Όπως όμως συμβαίνει συχνά στην θαλασσα ξέσπασε μπουρίνι ταξιδευαμε για 8 ωρες με 8 μποφωρ. Ο καπετάνιος με έστειλε στο μηχανοστάσιο για να ελέγξω τις μηχανές . Έμεινα εκεί με μοναδική συντροφιά τον ήχο των άγριων κυμάτων και των μηχανών.
Όταν τελείωσε το μπουρίνι και ανέβηκα στην πλώρη είδα ενα
Μαρία Μεγρέμη, Γ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου