Στις σύγχρονες κοινωνίες δεν πιστεύω πως χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να βρεις κάποια ιστορία ρατσισμού - άλλωστε υπάρχουν χιλιάδες σωριασμένες στα πόδια μας. Η χειρότερη περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, είναι όταν ακούς πως παιδάκια Τρίτης και Τετάρτης δημοτικού ακόμα, χρησιμοποιούν ρατσισμό. Με ποιόν τρόπο; Έρχεται στο σχολείο τους ένα παχουλό παιδάκι; Μην φανταστείτε πως γίνεται κάτι το σπουδαίο, απλά τα υπόλοιπα παιδάκια το σχολιάζουν έτσι διακριτικά - όπως τους έχουν μάθει οι γονείς τους βέβαια. Το ίδιο συμβαίνει με παιδάκια και με μεγάλους που έρχονται από άλλη χώρα, μιλάνε άλλη γλώσσα, έχουν άλλη θρησκεία, έχουν άλλες νοοτροπίες, έχουν άλλες σεξουαλικές προτιμήσεις. Για να μην τα πολυλογώ, σχεδόν στα πάντα μπορούμε να δούμε πως υπάρχει ρατσισμός και από όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας. Όσο για τους μεγάλους δεν θα το σχολιάσω, δεν πιστεύω πως αξίζει να αναφερόμαστε σε τέτοιους ανθρώπους. Από τη στιγμή όμως που περνάνε την ίδια σκέψη στα παιδιά τους, είναι ντροπή.
Όλοι λέμε πως θέλουμε η κοινωνία μας να πάει μπροστά. Τι να πω… Αν με το να κάνουμε 50 βήματα πίσω και μόνο ένα μπροστά, εσάς σας φαίνεται πως προχωράμε και έχουμε σημειώσει κάποια άνοδο, λυπάμαι, αλλά είστε βαθιά νυχτωμένοι. Είναι καταθλιπτικό , για εμένα προσωπικά, ναι ακούω περιπτώσεις ρατσισμού, όταν είμαστε όλοι άνθρωποι και ας μην θέλουν να το χωνέψουν μερικοί. Όσοι είναι ρατσιστές και κρίνουν τους άλλους ανθρώπους ας έρθουν να μου πουν για τον εαυτό τους και τη τελειότητα που αγγίζουν αυτοί. Δεν θα χρειαστεί να μιλήσω, θα καταλάβουν από μόνοι τους! Αίσχος και ντροπή σε ανθρώπους που είναι ρατσιστές, όταν στην πραγματικότητα οι ίδιοι είναι 1.000 φορές χειρότεροι και προπαντός αγράμματοι (όχι με την έννοια του να ξέρω να διαβάζω) και κομπλεξικοί.!
Σέια Ντρέου, Γ4
1 σχόλιο:
Τι ωραία, βρε Σέια, που ΔΕ μασάς τα λόγια σου.
Τόσο απλά και τόσο αληθινά.
Δημοσίευση σχολίου