Εγκλωβισμένοι (Enklava)

Ένα δεκάχρονο αγόρι , ένας μικρός Σέρβος, ζει εγκλωβισμένος μαζί με τον πατέρα και τον παππού του στον οικισμό τους μέσα στο αλβανόφωνο Κόσσοβο. Η κατάσταση μετά τον πόλεμο είναι ακόμη δύσκολη –το παιδί μετακινείται με τανκ για να πάει στο σχολείο του με την προστασία των δυνάμεων του ΟΗΕ . Οι συγγενείς του έχουν εγκαταλείψει την περιοχή, επειδή φοβούνται, και το παιδί δεν έχει φίλους στην ηλικία του.  Το παιχνίδι που δέχεται να παίξει με τους τρεις νεαρούς Αλβανούς έχει απρόοπτο τέλος και γι αυτόν και για ένα από τα άλλα παιδιά.

Η ταινία εστιάζει στο πρόσωπο του δεκάχρονου Νενάντ, που διατηρεί την αθωότητα του παρά τη  φρίκη του πολέμου και δε χάνει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους. Όμως θέτει και πολλά ερωτήματα για τον ίδιο τον πόλεμο και τις πληγές που αφήνει ανοιχτές: το μίσος, την καχυποψία, την απόρριψη του άλλου. Ο μικρός Νενάντ είναι Σέρβος στο Κοσσυφοπέδιο και Αλβανός στο Βελιγράδι. Η σύγχυση της ταυτότητας και ο ρατσισμός που βιώνει το αγόρι καθώς και άλλα θέματα που αφορούν το θρησκευτικό διαχωρισμό των ανθρώπων είναι εμφανή στην ταινία. Υποβλητική η μουσική της Ελένης Καραϊνδρου που ακούγεται στην ταινία.

Το σημείο που μου άρεσε πολύ στην ταινία Enklava ήταν εκεί που ο Νενάντ έπρεπε να γράψει μια έκθεση για τον καλύτερο του φίλο και εκείνος επέλεξε να γράψει για το παιδί που τον εγκλώβισε κάτω από την καμπάνα. Όμως μετά ένιωθε τύψεις και γύρισε στο μέρος που βρισκόταν η καμπάνα, φώναξε βοήθεια και τελικά τον έσωσε. Η ταινία θίγει πολλά θέματα όπως τον ρατσισμό (στην ταινία αυτή ήταν ανάμεσα στους Σέρβους και τους Αλβανούς, αλλά συμβαίνει και ανάμεσα σε άλλους λαούς), τις άσχημες συνέπειες του πολέμου και την εχθρότητα που προκαλεί.

Θεοδώρα Μαρίνοβα, Γ3

Σχετικά με την ταινία που είδαμε εχθές έχω να πω αρχικά ότι ήταν μια  καλή ταινία με ρεαλιστικές σκηνές. Μας πληροφόρησε για πολλά από όσα έγιναν στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας καθώς και για την συμπεριφορά των ανθρώπων . Έχω να πω ότι με αυτήν την ταινία προσθέσαμε στο μυαλό μας και στην σκέψη μας πολλά πράγματα που αφορούν τους ανθρώπους και τα παιδιά που ‘έζησαν τον πόλεμο. Ειδικά η σκηνή στην οποία είδαμε ότι το παιδί γύρισε στον φίλο του να τον βοηθήσει από τις ενοχές που είχε επειδή είχε πει ψέματα εις βάρος του. Υπέροχη ταινία!

Κατερίνα Γιαλλούση, Γ1

Η σκηνή που με συγκίνησε στην ταινία ήταν όταν ο χριστιανός ιερέας περιμάζεψε τον Μουσουλμάνο Αλβανό που ήταν τραυματισμένος, τον μετέφερε στο σπίτι του και τον παράδωσε στον παππού του. Ήταν μια σκηνή που μας θύμισε την παραβολή του Χριστού με τον καλό Σαμαρείτη: ο ιερέας δε δίστασε να βοηθήσει το μικρό παιδί αν και γνώριζε τη διαφορά στη θρησκεία τους.

Γεωργία Διακονικολή, Γ1


Η αγαπημένη μου σκηνή από την ταινία είναι όταν ο μικρός Σέρβος εγκλωβίστηκε στην καμπάνα της εκκλησίας και ο Αλβανός που τον ανάγκασε να μπει μέσα νιώθοντας τύψεις, πήγε και τον έσωσε. Μια άλλη σκηνή που μου άρεσε ήταν ο Αλβανικός γάμος , που ήταν πάρα πολύ ρεαλιστικός και μας έδειξε ένα μικρό μέρος της κουλτούρας της χώρας. 
Η ταινία κατά την άποψη μου είναι συναισθηματική καθώς θίγει  το θέμα του ρατσισμού , της έλλειψης ταυτότητας και της φιλίας. Επίσης είναι μια ταινία , η οποία θέλει να μας δείξει τα καθημερινά προβλήματα ενός παιδιού που ζει μόνο του σε ένα πολεμικό και ρατσιστικό περιβάλλον. Το Enklava ήταν μια ταινία που με άγγιξε και μου έδειξε τι σημαίνει η έλλειψη φιλίας και η μοναξιά.
Διονυσία Λάρα, Γ3

Έρωτας ..κλέφτης!

Η γιαγιά μου και ο παππούς μου γνωρίστηκαν στη Γερμανία σε ένα εργοστάσιο που δούλευαν και ερωτεύτηκαν. Όταν η γιαγιά γνώρισε στους γονείς της τον παππού μου, αντέδρασαν και απαγόρευσαν αυτό τον έρωτα,  αφού η γιαγιά προοριζόταν για κάποιον άλλο,  καλύτερο. Το ίδιο έγινε και όταν ο παππούς γνώρισε την γιαγιά στους δικούς του γονείς,  αφού του απαγόρευσαν ακόμα και να την βλέπει. Εκείνοι φυσικά ζούσαν έναν απαγορευμένο έρωτα γεμάτο ένταση.

Όταν οι γονείς τους το έμαθαν, τη γιαγιά μου την κλείδωσε ο πατέρας της στο δωμάτιο της και τον παππού βάλθηκαν να τον αρραβωνιασουν με μια συγχωριανή του. Την ίδια μερα τα μεσάνυχτα ο παππούς μου βρήκε μια σκάλα, ανέβηκε στο παράθυρο της γιαγιάς και εκείνη έφυγε μαζί του, δηλαδή κλεφτηκαν.

Χωρίς πολλα λεφτά και με την γιαγιά μου έγκυο στο πρώτο τους παιδί τα έβγαζαν πέρα παρά πολύ δύσκολα. Τελικά ήρθαν στην Κω όπου ο παππούς βρήκε μια σταθερή δουλειά και έκαναν άλλα δυο παιδια. Αν και στο σπίτι μάλωναν συνέχεια και όλη την ωρα,  κατάφεραν να μην χωρίσουν!

Με τον καιρό απέκτησαν 3 εγγόνια, τα οποία υπεραγαπούν. Τα μαλώματα τους συνεχίζονται με ακόμα δυνατότερη ένταση -  λένε πράγματα του τύπου <<μου έφαγες την ζωή >>,<<ανάθεμα την ωρα που σε παντρεύτηκα>> και αλλα που δεν τα εννοούν, γιατι αν τα εννοούσαν θα είχαν χωρίσει χρόνια πριν. Το σημαντικό ειναι οτι κατάφεραν να κρατήσουν  ένα γάμο 56 χρόνια. Κάθε χρόνο γιορτάζουν την επέτειο τους και μάλιστα ο παππούς της είχε πάει και δαχτυλίδι...ψεύτικο για να την πειράξει.

Όπως και να έχει τους αγαπάω παρά πολύ και  ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνους!

Σταματία Τρακόσα, Γ5

Η γιαγιά μου γνώρισε τον παππού μου στο γυμνάσιο. Τον ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που τον είδε. Οι γονείς της όμως από την στιγμή που είχε γεννηθεί την είχαν προξενεψει με ένα αγόρι δεκα χρόνια μεγαλύτερο, μονο και μόνο,  επειδή οι οικογένειες είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους και ήθελαν να συγγενέψουν. Ούτε η γιαγιά μου, ουτε ο παππους μου, αλλά ούτε και το παιδί της άλλης οικογένειας δεν ηξεραν γι'αυτό το προξενιό παρά μονο οι μεγάλοι.

Η γιαγιά μου μόλις γνώρισε τον παππού μου είπε στην μαμά της : " Μάνα,  αυτός είναι ο άντρας που θέλω να παντρευτώ " . Η μητέρα της για να την "ψαρεψει" την ρώτησε αν και το αγόρι,  το οποίο ήθελε, έλεγε το ίδιο πράγμα. "Βεβαιως",  απάντησε η γιαγιά μου εξηγώντας της πως αυτό που της είπε της το πε για να την προετοιμάσει για να μην της έρθει ξαφνικό, όταν η οικογένεια του αγοριού, δηλαδή του παππού μου , πάει να ζητήσει το χέρι της.

 Τότε η μητέρα της της απαγόρευσε να έχει επαφές με τον παππού μου και της ανακοίνωσε ότι το πολύ σε μια εβδομάδα θα αρραβωνιαζόταν . Η γιαγιά μου πήγε να συζητήσει το θέμα με τον πατέρα της ο οποίος, παρόλο που της είχε μεγάλη αδυναμία σαν μοναχοκόρη που την είχε, της εξήγησε ότι δεν μπορούσε να πάρει τον λόγο του πίσω,  γιατί στις εποχές εκείνες αυτό ήταν μεγάλη ντροπή!

Οταν ο παππούς μου το έμαθε αυτό μίλησε με την γιαγιά μου και αποφάσισαν να "κλέφτουν " και να παντρευτούν στα κρυφά. Έναν χρόνο έκανε η γιαγιά μου να  μιλησει με την οικογένεια της ώσπου γέννησε και τότε το νεογέννητο μωρό, ο θείος μου, έκανε τους γονείς της να τα ξεχάσουν όλα!

Μελίσα Τσίπι, Γ5

Gotta find out who im meant to be (Sing Street )

Η ταινία που είδαμε μας μετέφερε στο Δουβλίνο της δεκαετίας του 1980.  Ο Κόνορ, ο πρωταγωνιστής, επηρεασμένος από τα πρώτα μουσικά βίντεο που εμφανίστηκαν στην τηλεόραση και εξαιτίας του έρωτα του για τη Ραφίνα, αποφασίζει να φτιάξει μια μπάντα και να γυρίσει βιντεκλίπ. Η ταινία δεν είναι μια κλασσική ερωτική ιστορία, αφού θίγονται πολλά θέματα- ενδοσχολική βία, οικογενειακές σχέσεις, γονεϊκή αγάπη, αναζήτηση της εφηβικής ταυτότητας, το κυνήγι των νεανικών ονείρων.  Ο τσαμπουκάς συμμαθητής , που ο ήρωας τον αντιμετωπίζει με ψυχραιμία, ο συντηρητικός, αδιάλλακτος διευθυντής που προσπαθεί να επιβάλλει τη θέληση του στο μαθητή, αλλά εκείνος τον αντιμετωπίζει με ωριμότητα και ευγένεια, η αγάπη ανάμεσα στα δυο αδέρφια και η απλόχερη στήριξη του ενός στον άλλο, τα οικογενειακά προβλήματα που δεν αποτελούν εμπόδιο στην υλοποίηση των ονείρων του Κόνορ – δε βρίσκει ως δικαιολογία τις δυσκολίες της ζωής του για να παρατήσει το όνειρο του ούτε και μεμψιμοιρεί . Μια ταινία για τον εφηβικό ρομαντισμό και για τα νεανικά όνειρα στα οποία το μέλλον είναι ανοιχτό!

Υπάρχουν διάφορες ιστορίες -  ιστορίες  αγάπης , πραγματοποίησης των  ονείρων σου , οικογενειακές ιστορίες, ιστορίες για το πως να " εντυπωσιάσεις " μια κοπέλα και άλλες πολλές- αλλά πιστεύω ότι αυτή κατά κάποιο τρόπο συνδυάζει όλες αυτές τις ιστορίες. Ένα αγόρι αναγκαστικά αλλάζει σχολείο λόγω των οικονομικών προβλημάτων στην οικογένεια του . Απέναντι από το σχολείο του μένει ένα κορίτσι και μόλις την βλέπει αρχίζει να νιώθει διάφορα συναισθήματα για αυτήν . Η κοπέλα αυτή θέλει να γίνει μοντέλο και όνειρο της είναι να πάει στο Λονδίνο από το Δουβλίνο και να κάνει αυτό το επάγγελμα . Το αγόρι μετά από συζήτηση μεταξύ τους ,της είπε ότι ήταν τραγουδιστής στο συγκρότημα του ( επειδή τραγουδούσε και έγραφε στίχους ) και της προτείνει να παίξει στο βίντεοκλιπ του . Η κοπέλα δέχεται . Τότε κάνει ότι μπορεί για να φτιάξει μια μπαντα το συντομότερο δυνατόν. Μετά από ελάχιστη προσπάθεια βρίσκει την μπαντα του και γράφουν πέντε τραγούδια . Στο τέλος καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους .

Η υπόθεση της ταινίας που παρακολουθήσαμε αφορά έναν έφηβο, τον Κονορ, ο οποίος παρόλο που έχει κάποια προβλήματα στο σπίτι, προσπαθεί να είναι άριστος στο σχολείο. Σύντομα όλα αυτά θα αλλάξουν και η ζωή του θα πάρει νέα τροπή. Γιατί το λέω αυτό; Σε λίγο καιρό θα μεταφερθεί σε άλλο σχολείο λόγω οικονομικών προβλημάτων που έχει η οικογένειά του. Στην αρχή θα αντιμετωπίσει προβλήματα,για παράδειγμα δέχεται παρενοχλήσεις από τον συμμαθητή του Μπάρυ. Θα καταφέρει όμως να προσαρμοστεί έστω και δύσκολα και θα φτιάξει ένα γκρουπ στο οποίο θα παίζουν μουσική πλαισιωνοντας το με βιντεοκλίπ. Ένας από τους λόγους που το έκανε ήταν για να πείσει την Ραφήνα να.συμμετέχει σε αυτό. Της έκανε πρόταση και εκείνη την αποδέχτηκε. Η Ραφήνα, μια όμορφη κοπέλα, είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη από τον Κονορ, για δικούς της λόγους έχει σταματήσει το σχολείο και θέλει να πάει στο Λονδίνο να ασχοληθεί με το μοντελινγκ. Δυστυχώς, στο σπίτι του Κονορ οι γονείς του δεν έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους, με τα αδέρφια του, την Ανν και τον Μπράντον, είναι πολύ ενωμένος και ο αδερφός του τον βοηθάει με το γκρουπ. Οι γονείς του τελικά χωρίζουν και ο Κονορ αποφασίζει να ζήσει το όνειρό του φεύγοντας μαζί με τη Ραφήνα στο Λονδίνο.

Χρυσοβαλάντω Αυγενάκη, Γ1

Η ταινία αυτή μου έκανε μεγάλη εντύπωση . Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι οι γονείς του αγοριού δεν θέλουν να συνεχίσουν να μοιράζονται την ιδία ζωή αλλά δεν μπορούν να χωρίσουν, γιατί η καθολική εκκλησία απαγορεύει το διαζύγιο . ‘Ένα άλλο θέμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι πάρα πολλοί μαθητές στο σχολείο του νεαρού Κόνορ ήταν καπνιστές. ‘Ήταν μια υπέροχη ταινία που μας έδειξε τον πολιτισμό μιας άλλης χώρας , αναφέρθηκε στη θρησκεία, στην οικογένεια και μας έμαθε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι αλλά υπάρχουν καλύτερες αλλά και χειρότερες κοινωνίες .

Λάουρα Ραμόλι, Γ4

Μια τέλεια κοινωνία, ή μήπως όχι; (The giver)

Η υπόθεση της ταινίας αφορά ένα μελλοντικό κόσμο, μια κοινωνία ανθρώπων απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτό που ξεχωρίζει σε αυτήν την ταινία , κατά τη γνώμη μου, είναι το σκεπτικό που είχαν οι πρεσβύτεροι , δηλαδή η απομόνωση μερικών διαλεχτών ανθρώπων από τον υπόλοιπο κόσμο και η αφαίρεση των συναισθημάτων τους , ώστε να μην οδηγηθεί και αυτή η κοινότητα στον πόλεμο, στην πείνα και γενικά σε κάθε είδους κατάσταση που μπορεί να φέρει την καταστροφή . Ο πρωταγωνιστής βέβαια, με την εκπαίδευση που λαμβάνει για το επάγγελμα του , μαθαίνει για το αλλού και το τι βρίσκεται πέρα από τα σύνορα της κλειστής αυτής κοινωνίας-  μέσω του προκατόχου του - και κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να σώσει αυτούς που αγαπά και να ξαναφέρει αυτήν την κοινότητα στην πραγματικότητα. Η ταινία θίγει πολλά θέματα, όπως αυτό της διαφορετικότητας , της βίας, αλλά και της δημιουργίας μιας φυλής που θυμίζει την Άρια Φυλή του Χίτλερ, αλλά με πιο σημαντικά την όμοια του κόσμου μας, έτσι όπως είναι και την καταστροφή που προκαλούμε με άχρηστους πολέμους.

Γιώργος Μουζάκης, Γ3

Στην ταινία αυτό που με άγγιξε περισσότερο ήταν το σημείο που ο Τζόνας με το Γκέμπριελ πέρασαν τα σύνορα της μνήμης και όλες οι μνήμες που υπήρχαν έξω από την πολιτεία, επανήλθαν. Επίσης τα σημεία στα οποία ο Τζόνας χάριζε αναμνήσεις στον Γκειμπ ήταν πολύ χαριτωμένα. Τέλος μου άρεσε πολύ το σημείο όπου ο Δωρητής μιλούσε για την αγάπη στους Πρεσβύτερους.

Κατά τη γνώμη μου η πολιτεία που δεν είχε συναισθήματα , δεν ήξερε τι σημαίνει πόνος, δεν είχαν νιώσει τι σημαίνει αγάπη, ήταν γεμάτοι κανόνες και δεν είχαν περιθώριο επιλογής-αφού η επιλογή γινόταν από τους Πρεσβύτερους. Δεν είναι μια πολιτεία που θα μου θα ήθελα να ζήσω, γιατί θα μου περιόριζε τα δικαιώματα.

Θεοδώρα Μαρίνοβα, Γ3

Η ταινία που είδαμε είχε ωραίο περιεχόμενο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ο Δωρητής , ο ηλικιωμένος, μετέφερε μέσω των χεριών του αναμνήσεις . Επίσης συγκινήθηκα όταν ο «δήθεν» πατέρας του Τζόνας σκότωσε το μωρό και το πέταξε στα σκουπίδια-αυτό ήταν απάνθρωπο.

Γιάννης Χανόπουλος, Γ5

Η ταινία που παρακολουθήσαμε συμβαίνει σε ένα αποκομμένο μέρος γης και αποτελείται από μια κοινότητα ανθρώπων πολύ διαφορετική από εμάς.

Τι εννοώ όταν λέω διαφορετικοί; Αυτοί οι άνθρωποι είχαν έλλειψη από πολλά πράγματα –είχαν στερηθεί τη διάκριση των χρωμάτων και την ύπαρξη συναισθημάτων. Δεν ήξεραν τι είναι η χαρά, η λύπη, η αγάπη, δεν είχαν ποτέ ακούσει για κάποια συγκεκριμένα πράγματα, δεν ήξεραν τη μουσική, τα γλέντια κτλ. Όλα αυτά γίνονταν γιατί οι Πρεσβύτεροι φοβόντουσαν τη διαφορετικότητα, πίστευαν ότι αν είναι όπως όλοι οι άλλοι θα ήταν άπιστοι, ζηλιάρηδες, εγωιστές γιατί θα διέφερε ο ένας από τον άλλον.

Ήταν μια υπέροχη ταινία, γιατί μας προβάλλει πώς θα μπορούσε να είναι μια κοινότητα παράλληλα με εμάς ή το  το πώς θα μπορούσε να είναι το μέλλον. Δηλαδή να μην έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε όπως θέλουμε και να ζούμε με κανόνες ή με στέρηση των συναισθημάτων μας.

Ζωζώ Τσακίρη, Γ5

Ο Ινδιάνος του Σιάτλ, ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο

Στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β Γυμνασίου υπάρχει η επιστολή του Ινδιάνου Σιάτλ, αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων,  στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Φραγκλίνο Πηρς, όταν εκείνος του ζητησε να τους πουλήσει τη γη τους. Τό γράμμα μετέφρασε ὁ Ζήσιμος Λορεντζάτος ἀπό τήν ἐφημερίδα τοῦ Madras «Τhe Hindu» τῆς 29/5/1976 καί τό δημοσίευσε στό «ΒΗΜΑ» στίς 16 Ἰανουαρίου τοῦ 1977.

Ο λόγος του Σιάτλ αποτελεί ένα κείμενο - ύμνο στη φύση. Είναι ένα κείμενο οικολογικό, ένα κείμενο που καταγγέλει την ανεξέλεγκτη δράση του ανθρώπου που φέρεται με ασέβεια στη φύση δρώντας  καθαρά εγωκεντρικά. 

Μια εξαιρετική οπτικοποίηση της επιστολής υπάρχει στην ταινία "Στα κέρατα του Ταύρου" , μια ταινία ντοκιμαντέρ για το Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη μουσική του. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου διατυπώνει τις απόψεις του και για τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση  - "Οι μόνοι που έχουμε αποκοπεί από τη φύση είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, που την καταστρέφουμε κιόλας", λέει μέσα στην ταινία.

Ακολουθεί το απόσπασμα της ταινάις που αναφέρεται στην επιστολή του Σιάτλ και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εποπτικό υλικό στη διδασκαλία του κειμένου.

Ένα κείμενο που συνδέεται νοηματικά με την επιστολή του Ινδιάνου Σιάτλ είναι το ακόλουθο απόσπασμα από το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;»

"Όμως το πρόβλημα είναι ότι φτιάξαμε ένα τεχνοκρατικό πολιτισμό, που αντί να υπηρετεί τον άνθρωπο, έκανε τον άνθρωπο υπηρέτη του. Συγκροτήσαμε ένα σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης, διανομής και υπηρεσιών, που αντί να λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας και του ανθρώπου, λειτουργεί πια σε βάρος του. ¨Ενα σύστημα που ακολουθεί τη δικιά του αυτόνομη, εφιαλτική πορεία, έξω από τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες.

Αυτή, η από κεκτημένη ταχύτητα εφιαλτική πορεία, δεν εκφράζεται μόνο μέσα από τον αλόγιστο υπερκαταναλωτισμό, με τη σπατάλη πρώτων υλών, πηγών ενέργειας, ανθρώπινων ωρών εργασίας, καταστροφής του περιβάλλοντος και της ατμόσφαιρας, αλλά και από το γεγονός, ότι για τις ανάγκες αυτοσυντήρησής του, καταστρέφει και αυτήν ακόμα την εργασία και την παραγωγή του ανθρώπου.
Η γη μας μοιάζει με ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, που πλανιέται χαμένο στο διάστημα χωρίς πηδάλιο και χωρίς σκοπό, εξαντλώντας τις πηγές ενέργειάς του.

Τα φαινόμενα αυτής της καθημερινότητας τα ζούμε πια και στη χώρα μας. Ο αγρότης της Ημαθίας, της Κορίνθου, της Κρήτης κλπ., ξεκινάει για το χωράφι του φορτωμένος με όλα τα σύγχρονα μέσα της δουλειάς του, οργώνει τη γη, τη ποτίζει με δηλητήριο και ορμόνες, για να παράξει την ευλογία του θεού πορτοκάλι, μήλο, ροδάκινο, ντομάτα. Και αντί να τα πάει στην αγορά, πληρώνεται για να πάει να τα θάψει.

Ένα από τα βασανιστήρια που μας έκαναν στα διάφορα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, για να τσακίσουν την προσωπικότητά μας, ήταν να μας βάζουν να κάνουμε δουλειές χωρίς περιεχόμενο, χωρίς σκοπό. Όπως, να κουβαλάμε νερό από τη θάλασσα με τους τενεκέδες, και να τον αδειάζουμε στη κορυφή του βουνού, ή να κουβαλάμε πέτρες, από τη μια μεριά στην άλλη, χωρίς κανένα προορισμό. Αυτή η πρακτική των στρατοπέδων έγινε πρακτική της σύγχρονης κοινωνίας μας.

Δεν είναι μακριά η εποχή, που αυτός ο κοινωνικός καρκίνος που λέγεται "σύγχρονο σύστημα", θα αποκαλύψει εφιαλτικά την αυτονόμησή του από τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, και στα βιομηχανικά προιόντα. Σκεφτείτε ένα πολυτελές αυτοκίνητο, ψυγείο, τηλεόραση, πλυντήριο, να βγαίνει από το εργοστάσιο παραγωγής, να το παίρνει ο γερανός να το λιώνει στη πρέσα και να αρχίζει από την αρχή, η άχρηστη πλέον για τον άνθρωπο διαδικασία, που λέγεται παραγωγή, που λέγεται εργασία, που λέγεται ανάπτυξη.

Κυρίαρχη αντίθεση πια της σημερινής κοινωνίας, είναι η αντίθεση μεταξύ του ανθρώπου και του συστήματος, μεταξύ του ανθρώπου και της εξουσίας. Από αυτή την άποψη, έχει τελειώσει και ο ρόλος των αρχηγών και των πολιτικών κομμάτων, που αποτελούν πια στοιχεία αυτού του συστήματος.

Η μελλοντική επανάσταση, για την υπεράσπιση της ζωής του ανθρώπου, θα είναι η επανάσταση των ανθρώπων και όχι η επανάσταση "για τους ανθρώπους".

Αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε ως άνθρωποι, πάνω στο κοινό μας πρόβλημα, να κοιταχτούμε στα μάτια και να ονειρευτούμε ξανά, μια όσο γίνεται ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη έρωτα, για μας και για τα παιδιά μας.""

Χρόνης Μίσσιος, απόσπασμα από το βιβλίο του "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;"

"Στη ζωή μου να πιστεύω μόνο ό,τι μου είχε υποσχεθεί ", Οικογένεια Μπελιέ

Η ταινία που προβλήθηκε στην πρώτη συνάντηση της Κινηματογραφικής Λέσχης ήταν η «Οικογένεια Μπελιέ». Ήταν μια υπέροχη ταινία, από τις καλύτερες που έχω δει, γιατί μιλάει για μια οικογένεια κωφάλαλων, που μόνο η κόρη της οικογένειας έχει την τύχη να μιλάει, να ακούει αλλά και να τραγουδάει. Η ταινία μας δείχνει το πώς αντιμετωπίζονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες από τους συνανθρώπους τους.

Η Πώλα , η ηρωίδα της υπόθεσης  είναι μαθήτρια Λυκείου που εκτός από το σχολείο ασχολείται και με την εκτροφή των αγελάδων της οικογένειας, χωρίς κανένα πρόβλημα. Επίσης είναι στη χορωδία του σχολείου της και ανακαλύπτει ότι έχει ένα σπουδαίο χάρισμα , που της δίνει τη δυνατότητα να πάει στο Παρίσι, μακριά από την οικογένεια της-πράγμα που την κρατάει πίσω.

Το σημείο της ταινίας που με συγκίνησε πολύ ήταν όταν τελικά η Πώλα πήγε στην οντισιόν στο Παρίσι με την οικογένεια της και όχι μόνο τραγούδησε, αλλά και μετέφραζε ταυτόχρονα στη νοηματική, για να καταλαβαίνουν οι γονείς της.

Η ταινία είναι συγκινητική , γιατί προβάλλει και το ρατσισμό που μπορεί να αντιμετωπίζουν άτομα με τέτοιες δυσκολίες, αλλά και προβλήματα που μπορεί να περάσει κάθε έφηβος και σχετίζονται με τους γονείς και τα όνειρα του

Ζωζώ Τσακίρη, Γ5

Η ταινία που είδαμε ήταν πολύ ωραία και συγκίνησε αρκετούς. Αυτό που με έκανε να ανατριχιάσω και να συγκινηθώ ήταν όταν το κορίτσι τραγούδησε στην οντισιόν το τραγούδι «Πετάω»¨του Μισέλ Σαρντού και το μετέφραζε στη νοηματική στους γονείς της . Επίσης η ταινία με έκανε να καταλάβω ότι δεν πρέπει να παρατάμε τα όνειρα μας ή τα όνειρα που αποκτούμε στην πορεία της ζωής μας. Τέλος αυτό που μου άρεσε ήταν ο τρόπος με τον οποίο η κοπέλα χειριζόταν το πρόβλημα με τους γονείς της και τον αδερφό της και ότι δεν ντρεπόταν που ήταν διαφορετικοί.

Γιάννης Χανόπουλος, Γ5

Τι μου έκανε εντύπωση στην ταινία

·         Το ότι η κοπέλα δεν ντρεπόταν για τους γονείς της

·         Το ότι ο αδελφός της , ο οποίος ήταν κωφάλαλος ζούσε μια κανονική ζωή.

·         Ο πατέρας της έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος αν και ήταν κωφάλαλος.

·         Το ότι εκείνη είχε μια φυσιολογική ζωή γιατί είχε αποδεχτεί τον εαυτό της και την οικογένεια της.

·         Το ότι κρατούσε μυστικό από τους γονείς της ότι τραγουδούσε και από το δάσκαλο της μουσικής ότι οι γονείς της ήταν κωφάλαλοι

·         Το πώς από κει που δεν είχε τραγουδήσει ποτέ στη ζωή της , χάρη και στη βοήθεια του δασκάλου της , ανακαλύπτει ότι έχει μια υπέροχη φωνή και παίρνει μέρος και στο διαγωνισμό

·         Επίσης μεγάλη εντύπωση μου έκανε η αντίθεση ανάμεσα στους δύο γονείς: η μητέρα της δεν ήθελε να τραγουδήσει η κόρη της ενώ ο πατέρας της έκανε τα πάντα για να την πάει στο διαγωνισμό.

Αρετή Ευστρατίου, Γ2