Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Μια τέλεια κοινωνία, ή μήπως όχι; (The giver)


Η υπόθεση της ταινίας αφορά ένα μελλοντικό κόσμο, μια κοινωνία ανθρώπων απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.
Αυτό που ξεχωρίζει σε αυτήν την ταινία , κατά τη γνώμη μου, είναι το σκεπτικό που είχαν οι πρεσβύτεροι , δηλαδή η απομόνωση μερικών διαλεχτών ανθρώπων από τον υπόλοιπο κόσμο και η αφαίρεση των συναισθημάτων τους , ώστε να μην οδηγηθεί και αυτή η κοινότητα στον πόλεμο, στην πείνα και γενικά σε κάθε είδους κατάσταση που μπορεί να φέρει την καταστροφή . Ο πρωταγωνιστής βέβαια, με την εκπαίδευση που λαμβάνει για το επάγγελμα του , μαθαίνει για το αλλού και το τι βρίσκεται πέρα από τα σύνορα της κλειστής αυτής κοινωνίας-  μέσω του προκατόχου του - και κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να σώσει αυτούς που αγαπά και να ξαναφέρει αυτήν την κοινότητα στην πραγματικότητα. Η ταινία θίγει πολλά θέματα, όπως αυτό της διαφορετικότητας , της βίας, αλλά και της δημιουργίας μιας φυλής που θυμίζει την Άρια Φυλή του Χίτλερ, αλλά με πιο σημαντικά την όμοια του κόσμου μας, έτσι όπως είναι και την καταστροφή που προκαλούμε με άχρηστους πολέμους.
Γιώργος Μουζάκης, Γ3


Στην ταινία αυτό που με άγγιξε περισσότερο ήταν το σημείο που ο Τζόνας με το Γκέμπριελ πέρασαν τα σύνορα της μνήμης και όλες οι μνήμες που υπήρχαν έξω από την πολιτεία, επανήλθαν. Επίσης τα σημεία στα οποία ο Τζόνας χάριζε αναμνήσεις στον Γκειμπ ήταν πολύ χαριτωμένα. Τέλος μου άρεσε πολύ το σημείο όπου ο Δωρητής μιλούσε για την αγάπη στους Πρεσβύτερους.
Κατά τη γνώμη μου η πολιτεία που δεν είχε συναισθήματα , δεν ήξερε τι σημαίνει πόνος, δεν είχαν νιώσει τι σημαίνει αγάπη, ήταν γεμάτοι κανόνες και δεν είχαν περιθώριο επιλογής-αφού η επιλογή γινόταν από τους Πρεσβύτερους. Δεν είναι μια πολιτεία που θα μου θα ήθελα να ζήσω, γιατί θα μου περιόριζε τα δικαιώματα.
Θεοδώρα Μαρίνοβα, Γ3




Η ταινία που είδαμε είχε ωραίο περιεχόμενο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ο Δωρητής , ο ηλικιωμένος, μετέφερε μέσω των χεριών του αναμνήσεις . Επίσης συγκινήθηκα όταν ο «δήθεν» πατέρας του Τζόνας σκότωσε το μωρό και το πέταξε στα σκουπίδια-αυτό ήταν απάνθρωπο.
Γιάννης Χανόπουλος, Γ5



Η ταινία που παρακολουθήσαμε συμβαίνει σε ένα αποκομμένο μέρος γης και αποτελείται από μια κοινότητα ανθρώπων πολύ διαφορετική από εμάς.
Τι εννοώ όταν λέω διαφορετικοί; Αυτοί οι άνθρωποι είχαν έλλειψη από πολλά πράγματα –είχαν στερηθεί τη διάκριση των χρωμάτων και την ύπαρξη συναισθημάτων. Δεν ήξεραν τι είναι η χαρά, η λύπη, η αγάπη, δεν είχαν ποτέ ακούσει για κάποια συγκεκριμένα πράγματα, δεν ήξεραν τη μουσική, τα γλέντια κτλ. Όλα αυτά γίνονταν γιατί οι Πρεσβύτεροι φοβόντουσαν τη διαφορετικότητα, πίστευαν ότι αν είναι όπως όλοι οι άλλοι θα ήταν άπιστοι, ζηλιάρηδες, εγωιστές γιατί θα διέφερε ο ένας από τον άλλον.
Ήταν μια υπέροχη ταινία, γιατί μας προβάλλει πώς θα μπορούσε να είναι μια κοινότητα παράλληλα με εμάς ή το  το πώς θα μπορούσε να είναι το μέλλον. Δηλαδή να μην έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε όπως θέλουμε και να ζούμε με κανόνες ή με στέρηση των συναισθημάτων μας.
Ζωζώ Τσακίρη, Γ5




Δεν υπάρχουν σχόλια: