Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Αφιερωμένο στα εργατικά 17 παιδιά του Γ4!

Σας το αφιερώνω με τα λόγια του τραγουδιού.


".........Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ'τις λύπες θα πετάξω

Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό......."



1 σχόλιο:

ioacha είπε...

Τι ωραίο τραγουδάκι! Περιεχέται σε ένα δισκάκι που μου είχε χαρίσει η αδερφούλα μου-και μια από τις πρωτεργάτριες αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας ιστοσελίδας-τα χριστούγεννα του 2005. Εκτός από αυτό το τραγουδάκι, δεν κατάφερα, μάλλον δε θέλησα ποτέ, να ακούσω τα υπόλοιπα, γιατί λίγες μέρες αργότερα χάσαμε τον πατέρα μας. Τυχαίο? Αυτοί οι στίχοι, όμως, μου θυμίζουν πάντα, όταν το ξεχνάω, πως πρέπει να είμαστε δυνατοί και να έχουμε πάντοτε ψηλά το κεφάλι σε κάθε δυσκολία, μικρή ή μεγάλη. Συγχαρητήρια για την ωραία δουλειά. Θα σας παρακολουθώ με πολλή αγάπη...