"Να μην ντρέπεσαι πια ενώπιον του εαυτού σου!", Φρίντριχ Νίτσε

Μόλις άνοιξα το βιβλίο της Ιστορίας πέτυχα τη σελίδα που μιλάει για έναν περίεργο κύριο με μουστάκι… Έναν Φρίντριχ Νίτσε λέει που ζούσε στην Πρωσία, που γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1844. Το έψαξα μετά κιόλας και στο διαδίκτυο. Και ενώ διάβαζα με μανία κάτι κατεβατά, τα πάντα άρχιζαν να αλλάζουν γύρω μου… Πήγαινα σε έναν κόσμο που τα πάντα φαίνονταν πιο παλιά. Όλοι οι άντρες φορούσαν κάτι κουστούμια και οι γυναίκες κάτι μακριά φορέματα… Χάθηκα... Δεν ήξερα πού βρισκόμουν… Και τότε είδα έναν πολύ συμπαθητικό κύριο που κάπου πρέπει να τον ξαναείδα πρόσφατα, να μπαίνει σε ένα σπίτι. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη τον πλησίασα και τον ρώτησα:

-Συγγνώμη, ξέρετε πώς λέγεται αυτό το μέρος;

-Βεβαίως! Εδώ είναι η Πρωσία!

 -Πρωσία; Μα αυτό σημαίνει, ότι είμαι στην Γερμανία κάτι χρόνια πίσω... -Ορίστε;

-Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε… Για μισό λεπτό! Είσαστε ο κύριος Νίτσε;

-Μάλιστα ο ίδιος!

-Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω! Εγώ είμαι η Κατερίνα! Έρχομαι από το μέλλον…

 -Από το μέλλον ε; Έλα, πέρασε μέσα να τα πούμε λίγο!

-Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Νίτσε!

-Μπορείς να με λες Φρίντριχ! 28 χρονών είμαι… Δεν είμαι και τόσο γέρος πια!

 -28; -Μάλιστα! -Δηλαδή, αφού εσείς γεννηθήκατε στις 15 Οκτωβρίου του 1844 τώρα είμαστε στο 1872…

-Ας πούμε πως ναι, αλλά ο χρόνος μετριέται από την καταραμένη μέρα από την οποία άρχισε αυτή η συμφορά -από την πρώτη μέρα του χριστιανισμού! Γιατί να μην τον μετρούμε από την τελευταία μέρα του χριστιανισμού; Γιατί όχι από σήμερα; -Δεν είσαι πολύ της Θρησκείας ε; -Πάντα είχα αμφιβολίες όσον αφορά το αν υπάρχει Θεός. Έτσι στα 20 μου όταν αποφοίτησα από το Πφόρτα, ξεκίνησα σπουδές κλασσικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Βόννης. Τότε γράφτηκα και στο θεολογικό τμήμα του πανεπιστημίου. Πλέον είμαι άθεος. Νομίζω πως κάθε αληθινή πίστη είναι αδιάψευστη, εκπληρώνει αυτό που ο πιστός ελπίζει να βρει σ' αυτήν, δεν προσφέρει όμως ούτε το ελάχιστο έρεισμα για τη θεμελίωση μιας αντικειμενικής αλήθειας. Θέλεις να επιδιώξεις ψυχική ηρεμία και ευτυχία, τότε πίστευε, θέλεις να είσαι ένας απόστολος της αλήθειας, τότε αναζήτησέ την.

 -Τι είναι “Πφόρτα”;

 -Είναι ένα από τα πιο φημισμένα σχολεία κλασικών σπουδών της Γερμανίας!

 -Ώστε έτσι λοιπόν… Τότε θα ήθελα πολύ να μάθω για τις σπουδές σου! ----Λοιπόν! Μέχρι τα 10 μου φοιτούσα, σε ένα δημοτικό σχολείο εδώ στην περιοχή. Εκεί έκανα πιο πολύ Θρησκευτικά… Παράλληλα έκανα μαθήματα λατινικών και αρχαίων ελληνικών. Αλλά δεν το ‘χα πολύ με αυτές τι γλώσσες...

-Α! Ούτε εγώ το ‘χω… Με τα αρχαία ειδικά άστα να πάνε…Με τα λατινικά δεν έχω ασχοληθεί για να πω την αλήθεια… Αλλά εγώ γενικώς με τις ξένες γλώσσες δεν τα πάω και τόσο καλά...

 -Χα χα! Μετά στα 10 μου ξεκίνησα να φοιτώ στο σε ένα Γυμνάσιο, όπου όταν με εξέτασε ο διευθυντής μεταπήδησα αμέσως στη 2η τάξη. Μετά στα 14 μου μπήκα στο Πφόρτα, μετά από τις εξετάσεις του σχολικού επιθεωρητή στο Γυμνάσιο, ο οποίος επέλεξε εμένα, ανάμεσα σε άλλους μαθητές!

-Πρέπει να ήσουν σπουδαίος μαθητής! Και μετά από το Πφόρτα πήγες στο πανεπιστήμιο της Βόννης…

 -Ακριβώς! Αλλά στο θεολογικό τμήμα σπούδασα μερικούς μήνες… Μετά αφοσιώθηκα στις φιλολογικές σπoυδές μου… Τον Φθινόπωρο ακολούθησα έναν καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Παράλληλα ήμουν μέλος του φιλολογικού συλλόγου του Ριτσλ και παρέδιδα διαλέξεις στη φοιτητική λέσχη. Μετά από δύο χρόνια κατατάχθηκα στο πυροβολικό σώμα του Νάουμπουργκ, όμως μετά από έναν τραυματισμό τελείωσα τη στρατιωτική μου σταδιοδρομία Έτσι επέστρεψα στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Αργότερα επιλέχθηκα για να καταλάβω την έδρα της κλασικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Κατά τη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού πολέμου υπηρέτησα εθελοντικά στο πλευρό της Πρωσίας, ως βοηθός νοσοκόμος, καθώς η διοίκηση του πανεπιστημίου δεν μου επέτρεπε να γίνω στρατιώτης, όπως επιθυμούσα. Έτσι ήρθα σε επαφή με τη σκληρότητα του πολέμου και προσβλήθηκα και εγώ από αρκετές ασθένειες.

 -Λυπάμαι πολύ γι’ αυτό Φρίντριχ

 -Δεν πειράζει… Έτσι κι αλλιώς ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό! ---Συμφωνώ! Ασχολήθηκες και με κάτι άλλο εκτός από τη φιλολογία;

-Φυσικά! Εκτός από φιλόλογος είμαι ποιητής συνθέτης και φιλόσοφος.

 -Κάποια από τα έργα σου; -”Το μέλλον της παιδείας μας” και “Η γέννηση της τραγωδίας” είναι αυτά που έχω γράψει μέχρι στιγμής! Είναι μόνο δύο αλλά θα γράψω κι άλλα αργότερα!

-Στο εύχομαι!

-Να ‘σαι καλά.

-Πριν φύγω θα ήθελα να σου κάνω μια τελευταία ερώτηση!

-Σ’ ακούω

! -Ποια είναι για ‘σένα η σφραγίδα της απελευθέρωσης;

-Να μην ντρέπεσαι πια ενώπιον του εαυτού σου!

-Σε ευχαριστώ πολύ Φρίντριχ! Χάρηκα που τα είπαμε… Όμως πέρασε η ώρα και πρέπει να επιστρέψω.

 -Δεν κάνει τίποτα! Και εγώ χάρηκα που τα είπαμε!

 Επστρέφοντας από το παρελθόν σκεφτόμουν τα λόγια που μου είπε ο Φρίντριχ. Σήμερα έμαθα πάρα πολλά! Πρέπει να ήταν ένας πολύ σπουδαίος φιλόσοφος…!

Και τότε όλα άρχισαν να ξαναπαίρνουν την κανονική τους μορφή. Όλα πιο σύγχρονα. Όπως πριν λίγα λεπτά. Με μία μεγάλη διαφορά όμως! Αυτές οι γνώσεις για τον υπέροχο φιλόσοφο Φρίντριχ Νίτσε. Τα πάντα έμοιαζαν πιο όμορφα! Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν τα λόγια του. Από όλα όσα μου είπε μου έμεινε μία φράση: “Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό!”. Μια τόσο μικρή φράση είναι αρκετή, για να σου δίνει κουράγιο σε όλη σου τη ζωή! Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την συνάντηση...

Κατερίνα Παπαδάκη, Γ4