"Πολλές φορές με τρομάζει το πόσο δεδομένο θεωρώ ότι θα ξυπνήσω.", Απαισιόδοξα κείμενα με πυξίδα την ποίηση του Καρυωτάκη

Όλοι έχουν προβλήματα που τους απασχολούν

Όλοι κάθε μέρα για κάποιο λόγο μελαγχολούν

Το παρελθόν αναπολούν, όλο πίσω κοιτούν

Σαν τους άλλους είμαι και γω.

πείτε μου πώς να κοιμηθώ;

Όταν γνωρίζω πώς σε 50 χρόνια , δεν θα υπάρχει το «εδώ»

Όταν γνωρίζω πώς το περιβαλλοντικό ζήτημα είναι αναπόφευκτο

Όταν γνωρίζω πως οι ισχυροί δεν το θεωρούν αληθινό

Όταν γνωρίζω πώς άνθρωποι δεν έχουν να φάνε,

τα παιδιά τους πεθαίνουν γιατί λιμοκτονούν

Όταν η διαφορετική σεξουαλικότητα και εθνικότητα

θεωρούνται από πολλούς κατωτερότητα

Όταν σε συκοφαντούν,

γιατί υποστηρίζεις άλλους πολιτικούς

Όταν η επιπλέον γνώση σε κάνει φυτό

Όταν η κακή επίδοση σε κάνει αποτυχημένο

Όταν το να είσαι ντροπαλός

σου βάζει την ταμπέλα αντικοινωνικός

Ναι, είμαι εσωστρεφής,

Στα λάθη είμαι επιρρεπής

Αλλά ένα είναι σίγουρο

Είμαι εγώ.

Σωτήρης Καβαδάκης

Η απαισιοδοξία και οι αλήθειες

Σίγουρα δεν είμαι μόνο εγώ

Υπάρχουν πολλοί άλλοι

Που βλέπουν παντού κακό

Και τον πλανήτη μας σ' ένα χάλι

Ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους

Ξέρουμε τι βλακεία πάμε και κάνουμε

Αλλά μόλις βγουν αυτοί και δούμε τις συνέπειες

Χτυπιόμαστε, κλαίμε φωνάζουμε

Αποφεύγουν κάποιοι να δουν, , το κακό

Κοιτάνε μόνο αυτοί να παραμείνουν καλά

Παντού μόνο ατομικιστές βλέπεις πλέον

Και συνεχίζουν να πεθαίνουν κάθε 10 δεύτερα από την πείνα δύο παιδιά

Πως σας ακούγεται;

Άσχημο δεν είναι αυτό;

Δεν κάνεις όμως  τίποτα

Και συνεχίζεις να πετάς το μισό σου φαγητό

Κατά την γνώμη μου λοιπόν,

Δεν υπάρχει φως στον "διάδρομο" μας

Δεν θα ενωθούμε ποτέ οι άνθρωποι σαν ομάδα

Το μόνο όμως που κάνουμε είναι κακό στον εαυτό μας

Δεν έχω τι άλλο να πω,

Καλό βγήκε το ποιηματάκι

Αλλά συνεχίζω να πιστεύω πως σιγά σιγά ένας ένας

 θα αυτοκτονεί σαν τον Καρυωτάκη.

Αναστασία Ζήβα

Η ζωή είναι ένα σύννεφο που επιπλέει στην επιφάνεια του ουρανού χωρίς να γνωρίζει τον προορισμό του, το πεπρωμένο ή τη μοίρα του ή ακόμα και το λόγο ύπαρξης του. Απλώς επιπλέει μέσα σε μια ασήμαντη περιπέτεια που καταφέρνει να του προκαλεί πόνο.

Θεοδόσης Διακογιάννης

Σε αυτά τα 16 χρόνια που ζω τα δυο πράγματα που με έχουν επηρεάσει είναι ο χρόνος και η ρουτίνα. Δε με απασχολεί καθόλου η ερωτική απογοήτευση και άλλα τέτοια θέματα. Η ρουτίνα είναι ένας από τους φόβους μου και κάτι που σιχαίνομαι. Δε μπορώ να διανοηθώ πόσο χρόνο χαλάω και βλέπω να φεύγει από τα τόσα ασήμαντα αλλά και επαναλαμβανόμενα πράγματα που ζω καθημερινά. Πολλές φορές με τρομάζει το πόσο δεδομένο θεωρώ ότι θα ξυπνήσω.

 Ο χρόνος πάλι με απασχολεί αρκετά. Πολλές φορές φοβάμαι και νιώθω ότι η ζωή μου πηγαίνει μπροστά δευτερόλεπτα με τη στενοχώρια και το άγχος μου. Και αυτό με αγχώνει ακόμη πιο πολύ .Είναι τρομερό να μην μπορείς να κάνεις κάτι για να το σώσεις ή να το αλλάξεις…

Δημήτρης Κανέλλης

Η σημερινή κοινωνία είτε στην Ελλάδα είτε στον υπόλοιπο κόσμο πέφτει θύμα του ατομικισμού. Τώρα πια κανείς δε νοιάζεται για το συνάνθρωπο του. Το μόνο για το οποίο νοιάζονται όλοι είναι να είναι αυτοί καλά και τους νοιάζουν μόνο τα θέματα που αφορούν αυτούς τους ίδιους και αυτό είναι καταθλιπτικό. Και κατά τη γνώμη μου είναι ο λόγος που η χώρα μας πάει κατά διαόλου.

Αντρέας Καντάς