Συνέντευξη με το Λουί Παστέρ

Παναγίτσα μου, κλείσαμε για διακοπές . Αλλά τι να το κάνεις ,δυο εβδομάδες είναι όλες κι όλες το Πάσχα .Το μόνο που με ευχαριστεί είναι ότι θα πάμε διακοπές ,αν βέβαια καταφέρει ο αδέξιος ο αδελφός μου να κατεβάσει τις βαλίτσες από το πατάρι.

-«Ρε μαμά τι έβαλες το νιάνιαρο να βγάλει τις βαλίτσες».

-«Σουτ, Αναστασία ,μην λες έτσι τον αδελφό σου»

-«Καλά ,καλά».

«Μέχρι να τις κατεβάσει σωθήκαμε. Πάω να τον βοηθήσω».

-«Άστο βρω αγοράκι μου, αφού είσαι άχρηστο».

-«Μμ, μίλησε η επιστήμονας».

-«Είδαμε και εσένα».

«Καλά άστα αυτά ,πρόσεχε μην μου φέρεις καμία βαλίτσα στο κεφάλι».

-«Καλή ιδέα! Μπας και γλιτώσω κάποια μέρα από εσένα».

-«Χαχα, γελάσαμε».

Το’πε  και το’κανε όμως .Μου έφερε την βαλίτσα καπέλο .Βέβαια δεν το ήθελε .Όταν συνήλθα μετά από πολλή ώρα και μου είπαν τι είχε συμβεί δεν θυμόμουν τίποτα ,παρά μόνο αυτό το πανέμορφο αξέχαστο και γεμάτο εμπειρίες όνειρο .

Μετά το χτύπημα στο κεφάλι δεν επανήλθα κατευθείαν στο παρόν, αλλά ταξίδεψα στο παρελθόν την εποχή των εφευρέσεων και των πολύ σπουδαίων  επιστημόνων. Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήθελα να συναντήσω κάποιον παλιό επιστήμονα που είχε σχέση με την ιατρική και τα κατάφερα .

Προσθήκη λεζάντας

Ήταν απίστευτο το ότι βρισκόμουν στο σπίτι του .Ένας σπουδαίος άνθρωπος να δεχτεί μια ταπεινή και φτωχή κοπέλα σαν κι εμένα .Όμως ήταν καλόκαρδος και πονόψυχος .Δεν τον είχαν συνεπάρει τα πλούτη και η φήμη του .Ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος που συνέχεια σκεφτόταν το μέλλον αυτού του κόσμου .Μα φυσικά δεν ήταν άλλος από τον πολυτάλαντο Λουί Παστέρ.

Φτάνοντας στο σπίτι του ένιωσα μια οικειότητα και μια ζεστασιά . Με καλησπέρισε και μου είπε να περάσουμε στο σαλόνι για να είμαστε πιο άνετα .Αμέσως ήρθε μια ευγενέστατη κυρία για να μας ρωτήσει τι θα πιούμε .Όλα έμοιαζαν υπέροχα.

-Λοιπόν ποιος είναι ο λόγος την επίσκεψης σου δεσποινίς μου ; ακούστηκε ξαφνικά.

-Καταρχάς, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με δεχτήκατε .Ο λόγος που σας επισκέφτηκα είναι μια εργασία που έχω να κάνω και έχει σχέση με πολύ σπουδαίους επιστήμονες .Έτσι δεν σκέφτηκα κανέναν άλλο παρά μόνο εσάς, το είδωλό μου ,απάντησα εγώ με τρεμάμενη φωνή.

-Ακούω !Τι θα ήθελες να μάθεις;

-Ξεκινώντας που γεννηθήκατε και πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

-Μα καλά δεν τα γνωρίζεις αυτά ,αφού λες ότι είμαι το είδωλο σου;

-Μα φυσικά και γνωρίζω τα πάντα για εσάς απλά θα ήθελα να διασταυρώσω τις πληροφορίες μου.

-Όπως νομίζεις.

Λοιπόν, γεννήθηκα στο Ντάλ του Ούρα και μεγάλωσα στην μικρή πόλη της Άμπου .Ήταν μια ήσυχη πόλη με πολύ λίγους κατοίκους, αλλά πάνω απ’ όλα καλόκαρδους και φιλόξενους.

-Από μικρή ηλικία αναδέχθηκε το ταλέντο σας .Ποιος ήταν αυτός που κατάλαβε τα προσόντα σας;

-Ένας εξαιρετικός εκπαιδευτικός και άνθρωπος . Ήταν ο διευθυντής του σχολειού που πήγαινα τότε ο όποιος με προέτρεψε να κάνω αίτηση για την «Εκόλ νορμάλ» .Πιστεύω πως αν δεν ήταν αυτός , εγώ δεν θα ήμουν εδώ που είμαι.

-Τα πρώτα χρόνια μετά τις σπουδές σας πως ήταν; . Βρήκατε κατευθείαν δουλειά;

-Μετά από λίγο καιρό ανέλαβα καθηγητής φυσικής στο λύκειο της Ντιζόν και περίπου ένα χρόνο αργότερα μεταφέρθηκα στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου ως καθηγητής χημείας.

-Ααα! Ένα σημαντικό μέρος για εσάς μιας και εκεί γνωρίσατε και ερωτευτήκατε σφοδρά την γυναίκα της ζωής σας ,σωστά ;

 -Σωστά. Εκεί γνώρισα το άλλο μου μισό . Ένιωθα ότι η Μαρία με γέμιζε ,ότι όταν την έβλεπα άλλαζα διάθεση λες και πατούσε ένα κουμπί .Βέβαια τον έρωτα μας συμπλήρωσε απόλυτα και ο ερχομός των παιδιών μoυ .Η οικογένεια μου για μένα είναι τα πάντα.

-Τι σας ώθησε στο να ασχοληθείτε με την ιατρική;

-Είχα τρέλα από μικρός .Ήταν όνειρο ζωής για μένα .Αλλά το τελειωτικό χτύπημα ήταν ο θάνατος των παιδιών μου .Ήθελα να μάθω ,να ερευνήσω ,να αισθανθώ ότι τίμησα την μνήμη τους και να σιγουρευτώ για το ότι κανένας άλλος γονιός δεν θα νιώσει αυτό που ένιωσα εγώ.

-Θα θέλατε να μιλήσετε γι αυτό το τραγικό γεγονός?

-Όπως είπες είναι τραγικό .Να μην το νιώσει κανένας πραγματικά ,είναι σαν να σου ξεριζώνουν την κάρδια . Σε μένα βέβαια την ξερίζωσαν τρεις φορές.

-Αυτό που με χει παραξενέψει είναι ο συνδυασμός όλων αυτών των ερευνών που έχετε κάνει.

-Η αλήθεια είναι ότι όλους τους παραξενέψει .Ήταν πολλά πράγματα που με ενδιέφεραν τις ίδιες σχεδόν χρονικές στιγμές, τα οποία δεν ήταν εντελώς άσχετα μαζί τους .Είχαν όλα κάτι κοινό: τα μικρόβια. Από μικρός είχα τρέλα με αυτά και αποφάσισα να ασχοληθώ και να ανακαλύψω καινούρια πράγματα.

-Ποιο πιστεύετε πως είναι το σημαντικότερο σας επίτευγμα και πως φτάσατε σε αυτό;

  -Λοιπόν το σημαντικότερο μου επίτευγμα πιστεύω πως είναι η παστερίωση .Εξ' ού και το ότι πήρε το όνομα μου .Σκοπός μου ήταν να αφαιρέσω  τα μικρόβια με την μέθοδο του βρασμού και να αποδείξω πως τα μικρόβια κάθε είδους ήταν υπεύθυνα για τις μεταβολές/ασθένειες που δημιουργούνταν .Άρα τα μικρόβια είναι υπεύθυνα για τις φυσιολογικές αλλά και παθογόνες λειτουργίες.

-Μάλιστα! Με κάλυψαν απόλυτα οι απαντήσεις σας κύριε Παστέρ! Και πάλι ευχαριστώ και εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα.

-Εγώ σας ευχαριστώ δεσποινίς μου ,εύχομαι η εργασία σας να είναι τέλεια.

……πωπω ,γιατί νιώθω το κεφάλι μου βαρύ; τι έγινε;;

Τίποτα μου απάντησαν με μια φωνή.

 «Απλά ο Γιάννης ,κατά λάθος, σου έριξε την βαλίτσα στο κεφάλι!»

«Πρώτη φορά έκανε κάτι σωστό αυτό το παιδί.

Ευχαριστώ…»

«Παιδάκι μου είσαι καλά; Να πάρουμε κανένα γιατρό να έρθει να σε δει; «

«Όχι,  είπα εγώ» και έτρεξα να δω αν ο Παστέρ υπήρχε στην τρελή εργασία της καθηγήτριας μου.

Ναι ρε φιλέ ,βρήκα τι θα κάνω για να μην έχει να λέει πάλι…..

Αναστασία Καλούδη, Γ2