Συνέντευξη από τον Άγιο Βασίλη...εεεε τον Αλεξάντερ Μπελ εννοώ!

Ξυπνάω Δευτέρα πρωί, χαλαρά στις 6.30 (ψέματα, γκουχ γκουχ..). Βλέπω το σημερινό πρόγραμμά μου και τι  ανακαλύπτω; 3^η ώρα Ιστορία.. Ωχ,  λέω, πάλι ξέχασα την εργασία… Ψάχνω γρήγορα την φωτοτυπία και διαλέγω έναν τύπο που μου φάνηκε αλάνι μόνο και μόνο από το κυριλάτο όνομά του. ‘’ Αλεξάντερ Μπέλ’’ - ενδιαφέρον τύπος ακούγεται. Ντύνομαι, πλένω το πρόσωπο μου και είμαι έτοιμος. Ρυθμίζω ημερομηνία στο μαγικό ρολόι του προ προ προ παππού μου(όχι δεν είμαι ο Μπεν10!) και φύγαμε για Σκωτία.
    Νιώθω ένα ξαφνικό τράνταγμα, ανοίγω τα μάτια μου και ήμουν στο Εδιμβούργο, Σκωτία. Ψάχνω λοιπόν κι εγώ τον μουσάτο φίλο μας, αλλά με ενημέρωσαν ότι είναι Αμερική… Τι να κάνω και εγώ λοιπόν, χτυπάω παλαμάκια για να έρθει το ιδιωτικό μου jet (αλήθεια λέω γκουχ γκουχχ.. με συγχωρείτε είμαι και λίγο κρυωμένος..) και φεύγω για Αμερική… Μαθαίνω γρήγορα την διεύθυνση του, και πηγαίνω. Περιττό να σας πω ότι δεν περνούσα απαρατήρητος, με φούτερ adidas και φαρδιά φόρμα μαζί με μποτάκια. Φτάνω λοιπόν έξω από το ωραίο σπιτάκι του, και χτυπάω την πόρτα.
  
Μου ανοίγει ο ίδιος και μόνο που είδε το μαλλί μου κόντεψε να πάθει καρδιακό ο άνθρωπος (σημείωση φιλολόγου: το μαλλί του Ζαχαρία είναι ίδιο με του Λάζαρου στο Είσαι το ταίρι μου!). Στην συνέχεια του λέω ‘’Ντου γιου σπικ ινγκλις?’’ και δεν ξέρω τι κατάλαβε πάντως έβγαλε ένα τουφέκι και ήταν έτοιμος να με πυροβολήσει. Ενεργοποιώ μεταφραστή γλώσσας και προφοράς(ο άσσος στο μανίκι μου ήταν) και του λέω:
- Γεια σας κύριε Μπέλ. Μήπως θα μπορούσα να περάσω για να σας κάνω μερικές ερωτήσεις?
-Φυσικά παιδί μου πέρνα μέσα.
Κάθομαι σε μια πολυθρόνα, και ο Μπελ απέναντι μου.
- Που γεννηθήκατε και πότε?
-Χμμ.. Γεννήθηκα στο Εδιμβούργο της Σκωτίας , στις 3 Μαρτίου 1847.
-Ωραίος! Και εγώ το 1998…
-Ορίστε?
-Λέω και εγώ το 1860 (ότι μου ήρθε είπα).Για την οικογένεια σας τι έχετε να μου πείτε?
-Εμ. Γεννήθηκα με δύο αδέρφια που δυστυχώς τα έχασα πριν λίγα χρόνια από φυματίωση. Ο πατέρας μου ήταν πολύ καλός άνθρωπος και μορφωμένος.
-Ωχ.. Τα συλλυπητήρια μου… Ας αλλάξουμε θέμα λοιπόν.. Είστε φυσικός έτσι; Και  πολύ καλός από ό, τι έχω ακούσει.. Πείτε μας μερικά πράγματα.
-Μάλιστα. Σας λέω με περηφάνια ότι είμαι έτοιμος να  εφεύρω και το τηλέφωνο! Ξέρετε ήθελε πολλά χρόνια σπουδών όλη αυτή η μόρφωση μου στον Καναδά. Τέλειωσα το βασιλικό γυμνάσιο  στο Εδιμβούργο και πανεπιστημιακό κολέγιο στο Λονδίνο.
-Μάλιστα… (Την ψώνισε τώρα ο γέρος λέω από μέσα μου…) Αν δεν κάνω λάθος θα εφεύρετε και τον τηλέγραφο έτσι;
-Που το ξέρεις; Κατάσκοπος είσαι; Χμμ..Φυσικά,  ξέχασα να το αναφέρω. Λίγο πιο νωρίς από το τηλέφωνο.
-Μάλιστα.. Είστε παντρεμένος;
-Ναι. Εδώ και 25 χρόνια(1877-1902 τώρα).  Η γυναίκα μου μάλιστα, Μέιμπελ Χιούμπαρντ, είναι κωφάλαλη. Βοηθάω όσο μπορώ τους κωφάλαλους μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό.
-Μάλιστα.. Ευχαριστώ πολύ κύριε Μπελ.
-Δεν κάνει τίποτα. Εγώ ευχαριστώ.
        Βγαίνω έξω λοιπόν, ρυθμίζω το ρολόι μου και γυρνάω σπιτάκι μου. Ωραία η συνομιλία με τον μουσάτο κύριο… Αν και θα έπρεπε να του δανείσω κάνα ξυραφάκι, ή μάλλον μηχανή του γκαζόν με τέτοιο μούσι(νόμιζα πως θα έπαιρνα συνέντευξη από τον Άγιο Βασίλη).Έφυγα για το σχολείο, πήγε 8 ακριβώς!

Ζαχαρίας Καραναστάσης,  Γ2