Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Ελληνίδα μάνα, καμένα κουλουράκια και μια συνέντευξη από τον Μπετόβεν!

Ναι μαμά . Πήρα μπουφάν . Όχι μαμά , δεν θα αργήσω . Ναι , θα γυρίσω πριν τις 10 . Αμάν πια, με έπρηξε αυτή η γυναίκα. Ούτε ένα ταξίδι στον χρόνο δεν μπορούμε να κάνουμε με την ησυχία μας . Πάντως αξίζει τον κόπο . Ενδιαφέρον τύπος φαίνεται αυτός ο Μπετόβεν . Αν δεν χρειαζόταν να μάθω και νοηματική για να του πάρω συνέντευξη, θα ήταν ακόμα καλύτερα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι έχω περάσει για αυτό το ταξίδι, οπότε καλύτερα να έχει πολλά να μου πει. Έτος : 1820 . Τόπος : Βιέννη.
Εδώ είμαστε . Βιέννη 1820 . Έξω από το σπίτι ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών , τον Λούντβιχ Βαν Μπετόνεν . Παίρνω μια βαθιά ανάσα και χτυπάω το κουδούνι . Δεν ανοίγει κανείς . Ξαναχτυπάω, τίποτα. Λες να λείπει ; Μισό  λεπτό . Υπάρχει λόγος που μαθαίνω νοηματική τους τελευταίους μήνες. Ο Μπετόβεν είναι κουφός . Ψάχνω κάποιο παράθυρο. Βρίσκω την κρεβατοκάμαρα του . Τον βλέπω. Ωραία μαλλιά σκέφτομαι . Με βλέπει και αντί να πάρει καμιά καραμπίνα και να με διώξει , μου ανοίγει λες και ήμουν κολλητός του. Πολύ φιλόξενοι άνθρωποι στον 19ο αιώνα .



- Γειά σας .

- Γειά σου νεαρέ .

- Είμαι μεγάλος θαυμαστής ,ξέρετε, και πάντα ήθελα να σας πάρω μια συνέντευξη , ώστε να μάθω περισσότερα για την ζωή σας.

- Μάλιστα . Πέρνα . Κάθισε . Μόλις έφτιαξα μερικά κουλουράκια.

- Κουλουράκια ε ; Θα πάρω κάνα δυο γιατί είχαμε φακές σήμερα .

- Όσα θες αγόρι μου .

- Σας ευχαριστώ . Λοιπόν κ. Μπετόβεν , πείτε μου λίγα πράγματα για την ζωή σας .

- Ευχαρίστως . Γεννήθηκα στην Βόννη στις 17 Δεκεμβρίου 1770 . Κατάγομαι από μουσική οικογένεια.  Ο παππούς μου ήταν διευθυντής χορωδίας στην Αυλή του Πρίγκηπα Εκλέκτορα της Κολωνίας και ο πατέρας μου , Γιόχαν Βαν Μπετόβεν , εργάστηκε ως επαγγελματίας τενόρος στην ίδια χορωδία ενώ παράλληλα παρέδιδε μαθήματα πιάνου και τραγουδιού . Φυσικά πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο πατέρας μου. Παρόλα αυτά η σχέση μας δεν ήταν και η καλύτερη , καθώς προσπαθούσε να με εκμεταλλευτεί . Αργότερα την μουσική μου εκπαίδευση ανέλαβε ο Κρίστιαν Νέεφε.

- Μάλιστα . Και αφού την εκπαίδευση σας ανέλαβε ο κ. Νέεφε τι ακολούθησε ;

Στην ηλικία των δώδεκα ετών δημοσιεύτηκε η πρώτη μου σύνθεση και ο Νέεφε ισχυρίστηκε πως ήμουν ο νέος Μότσαρτ. Άρχισα να εργάζομαι ως οργανίστας στην Αυλή . Το ταξίδι μου στην Βιέννη για να κάνω μαθήματα με τον Μότσαρτ ακυρώνεται λόγω μιας ξαφνικής αρρώστιας της μητέρας μου . Τελικά όμως το 1792 ο Γιόζεφ Χάυντν κανόνισε την μετάβαση μου στην Βιέννη για να αναλάβει την διδασκαλία μου . Η αξία μου ,αρχικά ως πιανίστας, και αργότερα ως συνθέτης άρχισε να αναγνωρίζεται σταδιακά .

Ενδιαφέρουσα ζωή . Διαφέρατε από τους άλλους συνθέτες της εποχής ;

- Η αλήθεια είναι , μικρέ , πως άνηκα στην μειοψηφία των συνθετών που ήταν ανεξάρτητοι. Δεν άνηκα , δηλαδή , στην Αυλή ούτε εργάστηκα για την εκκλησία . Συντηρούμουν είτε με έσοδα από τις δημόσιες συναυλίες μου , είτε παράγοντας και έργα κατά παραγγελία .

- Ποιό είναι το πιο τραγικό γεγονός στην ζωή σας ; Αν και νομίζω πως ξέρω την απάντηση σε αυτό .

- Όπως θα σκέφτηκες , το τραγικότερο συμβάν στη ζωή μου είναι η κώφωση μου . Άρχισα να χάνω την ακοή μου σταδιακά από τα 26 , δηλαδή το 1976 , και παρά τις θεραπείες που δοκίμασα το 1820 έχασα ολοκληρωτικά την ακοή μου . Παρά την σημαντική αυτή απώλεια στις αισθήσεις μου όμως δεν σταμάτησα να γράφω μουσική και συνεχίζω να το κάνω ακόμα .

- Ποια συμφωνία σας θα χαρακτηρίζατε ως αγαπημένη ;

- Έχω λάβει παρόμοιες ερωτήσεις στο παρελθόν και πάντα δίνω την ίδια απάντηση. Όλες μου οι συνθέσεις είναι ξεχωριστές για μένα. Κάθε μια έχει κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει και δεν μπορώ να κάνω διακρίσεις .

- Έχετε απόλυτο δίκιο. Ελπίζω να μην σας κούρασα . Είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθω για την ζωή σας και σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας .

- Τίποτα παιδί μου . Εγώ σε ευχαριστώ . Να πας στο καλό .

- Γεια σας


Πολύ ευγενικός ο κ . Μπετόβεν, αλλά τα κουλουράκια άνοστα . Η ζωή του πρέπει να ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και δύσκολη παράλληλα. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση αφού δεν άφησε την έλλειψη ακοής του να τον εμποδίσει στην μουσική . Τι ώρα πήγε ; Είναι κιόλας 10:30 . Και φυσικά έχω 17 αναπάντητες από την μάνα μου . Μάλλον πρέπει να γυρίσω σπίτι . Ίσως έχει φτιάξει κάτι η μάνα μου να φάω . Είμαι με τρία καμένα κουλουράκια του 19ου αιώνα από το μεσημέρι. Έτος 2014 Τόπος Κως .
Εδώ είμαστε . Ποιος ξέρει τι έχω να ακούσω πάλι . Εύχομαι να την πήρε ο ύπνος , που χλωμό το βλέπω . Πάλι καλά που φοράω την ζακέτα . 

Χρήστος Γερογιάννης, Γ1

Δεν υπάρχουν σχόλια: