Toast

Ξέρετε… Κάθε μια συνάντηση με την κινηματογραφική λέσχη και μια έκπληξη για το ποια χορδή του εαυτού μας θα αγγίξει η συγκεκριμένη ταινία… Πολλές ταινίες, πολλά ερεθίσματα, πολλοί προβληματισμοί, πολλά γέλια, πολλές οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα μέσα μας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από την κάθε προβολή… Γιατί τα λέω τώρα αυτά… Αφορμή στάθηκε ένα «toast», όπως είναι και ο ομώνυμος τίτλος της ταινίας που παρακολουθήσαμε…

Η ταινία έχει ως κεντρικό ήρωα ένα αγόρι, τον Nigel Slater, που από πολύ νωρίς χάνει τη βιολογική του μητέρα, η οποία και έπασχε από χρόνιο άσθμα και αναγκάζεται να συγκατοικήσει με τον πατέρα του και την αρχικά καθαρίστρια, ακολούθως σύντροφο και τέλος νέα σύζυγο του τελευταίου. Η ταινία θα ήταν μια συνηθισμένη ιστορία, εάν δεν περιστρεφόταν γύρω από ένα θέμα φαινομενικά ασύνδετο με την πλοκή της: τη μαγειρική! Από την αδυναμία της μητέρας να μαγειρέψει, την άρρηκτη σχέση του αγοριού με την κουζίνα και τις γεύσεις, αλλά και τη μαεστρία της μητριάς αναφορικά με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, η ταινία αγγίζει με τρόπο καίριο και ουσιαστικό πολλά ουσιώδη ζητήματα.

Τα παιδιά από νωρίς διαπίστωσαν την ανάγκη της μητριάς να φροντίζει κάποιον και τη χρήση του φαγητού ως μέσον για να κερδίσει τον άντρα. Η στέρηση του φαγητού σχετίζεται με την έλλειψη τρυφερότητας, ενώ η προσφορά του ταυτίζεται με την έκφραση συναισθημάτων και τη δημιουργικότητα. Η προσπάθεια της μητριάς να γίνει με το ζόρι αποδεκτή στην οικογένεια, στη θέση της μητέρας, δεν πείθει το αγόρι, που δεν αναγνωρίζει στην γυναίκα αγνή αγάπη, αλλά υστεροβουλία. Τα παιδιά αναδεικνύουν μέσα από τη συζήτηση το συμβολισμό που κρύβεται πίσω από το φαγητό, ενώ ανακαλούν με ιδιαίτερη ένταση τη φράση «Όταν έχεις στερηθεί κάτι στη ζωή σου, το ψάχνεις». Τέλος, η διαφορετικότητα, τόσο σχετικά με το χαρακτήρα, όσο και με τις επιλογές, κάνει έντονη την παρουσία της στην ταινία, όχι ως παράγοντας ανασταλτικός για την εξέλιξη, αλλά ως στοιχείο σημαντικό για την ανάπτυξη του ατόμου. Τα στερεότυπα και η αμφισβήτησή τους αποτελούν βασικό άξονα της ταινίας.

Τα παιδιά επεσήμαναν και την επιφανειακή σχέση ανάμεσα στον πατέρα και το αγόρι. Σχολίασαν ότι αν και υπήρχε προφανώς αγάπη,  η σχέση των δύο έμοιαζε απόμακρη και χωρίς επικοινωνία, εξαιτίας της αδυναμίας του πατέρα να διαχειριστεί τη σχέση του με το γιο του.

Και όλα αυτά υπό τον ήχο υπέροχων τραγουδιών… Την ταινία την απολαύσαμε (τόσο τα παιδιά, όσο και «οι μεγάλοι») και φεύγοντας ο καθένας κράτησε το δικό του κομμάτι από τις δεκάδες γλυκές δημιουργίες, που παρέλασαν μπροστά απ’ τα μάτια μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας.

Μπούσμπουλα Εύη

Καζάκη Όλγα