"Ψάξε και βρες αυτό που σ' εκφράζει!", Βίκτωρ Ουγκό

       Αραχτή αραχτή στην κρεβατάρα μου καθώς καθόμουν, λιώνοντας στο facebook και βλέποντας American pie Κυριακή απόγευμα τι θυμήθηκα?! Αύριο είναι Δευτέρα που να πάρει! Και έχω ιστορία που να ξανά πάρει!! Και μιας που έγραψα 15 (πληροφορία την οποία δεν χρειάζεται να την μάθει η μάνα μου…) έπρεπε να γράψω μια βαρετή ιστορία για έναν παμπάλαιο παππού που μέχρι και σήμερα τον ξέρουν όλοι γιατί κάτι έκανε εκεί πέρα ο θείος και είναι “famous” τώρα και αναγκάζομαι εγώ να γράψω για αυτόν και τέλος πάντων από ‘κείνον εξαρτάται ο βαθμός μου!

       Αγχωμένη εγώ πέρα δώθε, πέρα δώθε, να δω τι θα κάνω, που θα ψάξω να βρω πληροφορίες για κάποιον, που ούτε καν έχω αποφασίσει ποιόν! Ε, μιας που δεν με πολυνοιάζει επέλεξα το πρώτο όνομα στο φυλλάδιο μου, Βίκτωρ Ουγκώ”! Πςς λέω! Φραγκάτος ακούγεται. Ε, είδα στο “Wikipedia” ότι μένει Γαλλία, άνοιξα την ντουλάπα μου, έβαλα στις ρυθμίσεις Μπεζανσόν 1884 στην ανατολική Γαλλία και καλό μας ταξίδι.

             Μετά από κάνα μισάωρο φτάνω Παρίσι! Να πω ότι καμία σχέση με αυτά που βλέπουμε στις τηλεοράσεις, ούτε ένα μαγαζί με ρούχα για δείγμα! Τίποτα βρε παιδί μου, μούφα όλα! Όπως και να ‘χει το ξεπέρασα αυτό και πήγα στην γειτονία του Ουγκώ μπας και τον πετύχω. Και έτσι όπως περιπλανιόμουν, ξαφνικά βλέπω έναν στρουμπουλό παππούλη μπροστά μου να με κοιτάει πεινασμένος. Οπα! λέω,  θα με πέρασε για το δείπνο του!(λογικό λέω από την μια είμαι λαχταριστή πώς να το κάνουμε!) Τον κοιτάω και με κοιτάει. Κοιτιόμασταν! Θα του έλεγα την χαρακτηριστική φράση «Ουγκώ εσύ είσαι;!» Αλλά λέω άστο καλύτερα μην τυχόν και δεν είναι και έχει και τίποτα προσωπικό με τον Ουγκώ και τα πάρει και με κάνει μια μπουκιά!(εντωμεταξύ σκεφτόμουν που σκεφτόμουν συνέχεια το φαϊ με έπιασε μια πείνα άστα να πάνε!) Λέω να το παίξω υπεράνω και να κάνω εγώ το πρώτο βήμα να του μιλήσω να δω γιατί κοιτάει και ποίος είναι τέλος πάντων! Πάω κοντά και του συστήνομαι:

- Ονομάζομαι Κόρδα, Μπέτη Κόρδα!
-Salut Μπέτη,  είμαι ο Βίκτωρ Ουγκώ μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι; Σε έβλεπα να με κοιτάς επίμονα. Απόρησα…
- Και εγώ το ίδιο, χα! Ναι σας έψαχνα βασικά ήθελα να σας κάνω κάνα 2 ερωτησούλες για την ζωή σας - εάν δεν σας πειράζει βέβαια…
-Μα τι να με πειράζει! Έλα, έλα παιδί μου πάμε στο παγκάκι πιο πέρα να κάτσουμε να σου πω ότι θέλεις να μάθεις!
Πωωωωωω λέω! σε παγκάκι θα την βγάλουμε;! Περίμενα πολυθρόνες, καναπέδες ΝΑ τόσους μεγάλους με κάνα μπισκοτάκι να τσιμπήσουμε που πεινάω τόση ώρα! Τέλος πάντων ας πάμε στο παγκάκι!
-Λοιπόν κύριε Ουγκώ, πείτε μου πότε γεννηθήκατε;
-Που λες παιδί μου γεννήθηκα το 1802 στις 26 Φεβρουαρίου, σε αυτήν την μικρή σχετικά πόλη εδώ στην Γαλλία.
-Μάλιστα… και ποιο είναι το επάγγελμα σας; Με τι ασχολείστε;
-Είμαι ποιητής, μυθιστοριογράφος και δραματουργός επίσης!
-Αα για πολύ χρήμα μιλάμε;!
-Δεν σε καταλαβαίνω;
-Τίποτα, συνεχίστε εσείς…
-Και να πω ότι από τα 14 μου να στην ηλικία σου ξεκίνησα να ασχολούμαι με την ποίηση και γενικότερα με την συγγραφή. Και μια συμβουλή από μένα σαν πιο έμπειρος: -  μιας που είσαι στην ίδια  ηλικία- ψάξου και ‘συ βρες αυτό που σε εκφράζει. Στην ηλικία σου που άρχισα τα πρώτα μου βήματα στην λογοτεχνία είχα μεταφράσει έργα από τα Λατινικά, ενώ είχα γράψει και δικά μου πρωτότυπα ποιητικά έργα!
-Αφήστε εμένα για σας μιλάμε τώρα! Η ποίηση και η λογοτεχνία έχουν πολλά γράμματα και με ζαλίζουν! Και -συνεχίζω- πείτε μου ένα από τα πιο γνωστά σας έργα… μιλήστε μου γιαυτό.
-Το πιο γνωστό μου έργο βέβαια είναι οι «Άθλιοι», ένα εξαιρετικό έργο που μιλάει για τις ζωές τον Γάλλων στην δεκαετία του δέκατου ένατου αιώνα. Κύριος και βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Γιάννης Αγιάννης, ένας πρώην κατάδικος, ο οποίος προσπαθεί να αντέξει στην κοινωνία, ενώ στο έργο εξετάζεται η φύση του κακού και του καλού και ο νόμος σε μια εκτεταμένη ιστορία! Ένα μυθιστόρημα που περνάει στην κοινωνία ένα πολύ σημαντικό μήνυμα με αρκετό νόημα. Το έργο συνδυάζει τον έρωτα, την καταδίωξη και την αθλιότητα των ανθρώπινων πλασμάτων με την εξιστόρηση κορυφαίων ιστορικών στιγμών.
-Ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον! θα ψάξω γιαυτό στο google, γιατί μου τραβάει αρκετά το ενδιαφέρον!
-Pardon? Google? Τι πράμα και τούτο;
-Εμ, η θεία μου! Google την φωνάζουμε! Παντογνώστρια βλέπεται και μεγάλη θαυμάστρια!
-Αα χαχα! Τι όνομα και αυτό!
-Και λοιπόν ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας έργο,  από όλα αυτά που έχετε γράψει?
-Το αγαπημένο μου ε…. Χμμ… Η Παναγία τον Παρισίων! Ναι, ναι, ένα μυθιστόρημα που πιο πολύ το χαρακτηρίζεις και ως ένα επικό δράμα με πρωταγωνιστές μια τσιγγάνα, την Εσμεράλδα, μια πανέμορφη χορεύτρια και τον Κουασιμόδο ένα τερατώδη κακάσχημο αλλά θαρραλέο άνθρωπο ο οποίος αγάπησε την Εσμεράλδα με πολύ πόθο. Αλλά μετά από διάφορα γεγονότα και εξαιτίας ενός θανάτου για τον οποίο δεν έφταιγε, αλλά της έριξαν το βάρος, και παρόλη την βοήθεια του Κουασιμόδο, την πιάνουν και την εκτελούν. Ο Κουασιμόδος πεθαίνει στο νεκροταφείο στο τέλος δίπλα το πτώμα της πανέμορφης Εσμεράλδας.

-Ανατρίχιασα! Πραγματικά πολύ λυπητερή ιστορία ανεκπλήρωτης αγάπης.
-Όντος αλλά αυτά έχει η ζωή! Έχεις κάποια άλλη ερώτηση μήπως;
-Ναι, άμα μπορείτε να μου μιλήσετε για την ζωή σας…
-Βεβαίως! Σχετικά με μένα λοιπόν! Είμαι άθεος, αν και η μητέρα μου ήταν ρωμαιοκαθολική. Οι γονείς μου χώρισαν το 1803 και αλλάζαμε συχνά κατοικίες, αλλά από τότε είμαι μόνιμα στο Παρίσι και είσαι πολύ τυχερή γιατί σήμερα ήρθα στην πόλη μου για μια βόλτα και με πέτυχες! Αυτά έχω να σου πω για μένα ! Είναι κυρίως τα πιο σημαντικά!
-Ωραία αυτά μου αρκούν και πραγματικά χαίρομαι που έμαθα για εσάς! Τελικά είστε από τους λίγους συγγραφείς που μου τραβάνε το ενδιαφέρον! Μου αρκούν… σας ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιερώσατε!
-Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς χαρά μου! Στο καλό να πας θα τα ξανά πούμε ελπίζω!
-Σίγουρα! Γι αυτό να είστε σίγουρος…
Άντε τώρα πάλι η ίδια ταλαιπωρία μέχρι να γυρίσω σπίτι!
Καλούλης  μωρέ ο Ουγκώ τον ψιλό αδίκησα… εντάξει,  καλή ψυχή!
Πάντως το μόνο που ελπίζω είναι να μην αδικηθώ γι’ αυτον τον κόπο που έκανα για την εργασία μου και τις 2 μισή ώρες πείνας! Ο παραλίγο υποσιτισμός μου ελπίζω ναι παίξει ρόλο στον βαθμό – ε, και η φανταστική δουλειά που έκανα με αυτό το “ρεπορτάζ”!

 

Μπέτυ Κόρδα, Γ2