Βλέποντας κανείς την επικαιρότητα , αναρωτιέται… Η Ρωμιοσύνη παίζει «αρχαίο
θέατρο»; Κι όμως, αυτό θυμίζουμε! Διαδήλωση με φωνές που ουρλιάζουν
ασταμάτητα
«Ζητείται
Ελπίς». Ουλαλούμ θυμίζουν οι πλατείες και τα σοκάκια λες κι έχουμε πόλεμο. Οι νέοι , οι μεγαλύτεροι, βρίσκουν δουλειά
χωρίς ελπίδα. Τι να τα κάνουν τα
τριαντάφυλλα στο
παράθυρο
όταν δεν έχουν να τα ποτίσουν; Ζητιάνοι γίναμε στη χώρα
μας. Ο βίος μας δε θυμίζει σε
τίποτα την ένδοξη ιστορία μας. Τα
ζα
που μας κυβερνούν μας έδωσαν σαν
δέσμη
από τριαντάφυλλα τα μέτρα πείνας,
φτώχιας και εξαθλίωσης. Τα δώρα στους νέους θυμίζουν ματωμένο λυρισμό, εκπαίδευση που αργοπεθαίνει, λες και
ζούμε στο 200 π.χ. Μέλλον αβέβαιο
με τη λήθη πίσω μας στις πρώτες ενθυμήσεις που κάναμε, σε
όνειρα για μια ζωή στρωμένη, με δουλειά και μισθό αξιοπρεπή.
Ο τύπος και η ουσία εξιστορούν πως
έρχονται δύσκολες μέρες. Τι κι αν είσαι ο κακός μαθητής; Το μέλλον είναι κοινό. Με πτυχίο ή όχι
πάλι τις ίδιες δουλειές θα κάνουμε….
Γι’ αυτό μια συμβουλή…. Όσο μπορείς κάνε όνειρα, όμως μη στηρίζεσαι σ’αυτά ….
Μπορεί να απογοητευτείς….!!!
Σοφία Σούλη (τμήμα: Γ4)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου