Ανήκω σε μία χώρα μικρή....

       

    Ελλάδα! Η χώρα που γεννήθηκα και αγαπώ. Είναι η χώρα που με κάνει περήφανη , μια χωρά με παρελθόν και μέλλον. Η χώρα του πολιτισμού, της ιστορίας, της κουλτούρας , του γέλιου, της φιλίας,  της ευγένειας, της χαράς, του ήλιου, της θάλασσας…

    Είναι όμως όλα αυτά αρκετά για να προχωρήσει μία χώρα? Μάλλον όχι!! Αν κρίνουμε από την κατάσταση που βρίσκεται τώρα η Ελλάδα. Συγκλονισμένοι από μία απέραντη οικονομική κρίση οι αγανακτισμένοι πολίτες προσπαθούν να καταλάβουν το λόγο που μας έφτασε ως εδώ! Όλοι μας έχουμε μερίδιο σε αυτό. Εμείς οι πολίτες με τις λάθος προτεραιότητες μας (πλούσια ζωή, μεγάλα σπίτια…), με την αδιαφορία μας για το τι συμβαίνει γύρω μας, με την ξενομανία και το νεοπλουτισμό μας. Θέλαμε να έχουμε περισσότερα από όσα μπορούσαμε να αντέξουμε. Οι πολιτικοί της Ελλάδας έχουν εξίσου ίσως και μεγαλύτερη ευθύνη. Ελάχιστοι από αυτούς πόνεσαν, προσπάθησαν και αγωνίστηκαν για το καλό της χώρας μου. Οι περισσότεροι εκμεταλλευτήκαν τη θέση τους προκειμένου να πλουτίσουν, μας έκρυψαν την αλήθεια και μας οδήγησαν στην πόρτα του Δ.Ν.Τ. φορτώνοντας την Ελλάδα με δάνεια που ουδέποτε θα μπορέσει να ξεπληρώσει.

    Ένα απέραντο μεταναστευτικό κύμα έχει οδηγήσει τα περισσότερα νέα παιδιά εκτός Ελλάδας. Τι πιο φοβερό από το να στερηθεί μία χώρα τη νεολαία της. Δυστυχώς κάθε φορά που το κράτος θέλει να εξοικονομήσει χρήματα οι πρώτες περικοπές γίνονται στον τομέα της υγείας και της παιδείας. Η ανασφάλεια είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των πολιτών μικρών και μεγάλων. Τα καθημερινά προβλήματα μας απομονώνουν και μας αποξενώνουν. Εμείς οι νέοι οφείλουμε να πιστέψουμε στην Ελλάδα μας. Δεν θέλω να φύγω από τη χώρα μου, θέλω να ζήσω στην Ελλάδα!!

        «Ανήκω σε μία χώρα μικρή, ένα πέτρινο ακρωτήρι                  ρ       
     στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό, παρά
τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φώς του Ήλιου"

Θεοδοσία Διακογιάννη, Γ1