Το γεφύρι της Άρτας (η παραλλάγή της Ελένης)

o        Σαράντα πέντε μάστοροι και εξήντα μαθητάδες
όλοι τους επεθάνανε και τρέχαν οι κυράδες.
Γιοφύρι θεμελιώνανε της Άρτας ξακουστό,
γιατί εκείνο έφαγε κόσμο πολύ τρανό.
Τη νύχτα εκαθόντουσαν και έχτιζαν με κόπο
Τη μέρα το 'βρισκαν σαν χθες όπως το είχαν πρώτο
και εκείνοι εστενάζανε δεν ξέρανε τον λόγο.
Έτσι μια νύχτα στην σκοπιά βάλανε έξι άντρες
και την επόμενη νεκρούς βρήκαν τους φουκαράδες.
Όλοι θρηνούσαν και σκοπιά εβάλαν άλλους δέκα
όμως και αυτοί τα τίναξαν,  δεν είπανε κουβέντα.

Όσο περνούσε ο καιρός εχάνονταν και άλλοι
και μάνες τώρα έκλαιγαν και χάνονταν στην ζάλη.
Στο τέλος μόνο ένας έμεινε,  ο πρωτομάστορ
και όλοι οι συγγενείς νεκρών μαζώχτηκαν και άστον
τον φάγανε και αυτόν σε μια στιγμή τον κακομοίρη
Χάθηκαν τώρα όλοι με μιας,δεν έμεινε κανείς
μα το γιοφύρι άχτιστο δεν έμεινε πολύ.
Ήρθε ένας μάγος ξακουστός, φίνος και με μπέσα
και μες τη νύχτα το 'φτιαξε δίχως να πει κουβέντα.

Έτσι κτίστηκε γερό και διάσημο το γιοφύρι
μα δεν μαθεύτηκε ποτέ ο λόγος που έκανε τις γυναίκες τους να χάσουνε τους άντρες
και χήρες να απομείνουνε και στη ζωή μονάχες.
Τους θρήνησαν πολύ καιρό, μα γρήγορα εβρήκαν
καινούριους άντρες για να δουν ξανά αυτήν την γλύκα
που είχαν χάσει για καιρό όταν τα 'χαν τινάξει
οι σύζυγοι τους οι τρανοί και είχανε πλαντάξει.

 

Ελένη Αννιτσάκη, Γ1